In love with my brother?!

Part 3. Whut?!

Point of view Juliëtte

We gaan dus een DNA-test doen. Ik wil het eigenlijk helemaal niet, maar toch weer wel. Ik kan het niet. Ik ben bang, niet voor de uitslag, maar voor het onderzoek. Ik laat niets merken. Ik ga het onderzoek gewoon doen. Het is maar voor even. Hoe meer ik erover na denkt hoe zenuwachtiger ik er van word. Ik kan het en doe het. Ik begin te aarzelen. Dadelijk zijn wij geen zussen. Dadelijk is het wel je broer. Dan kom ik erachter waarom ik nooit net zoals Lucy en Danique nooit thuis heb kunnen wonen. Alsnog ben ik bang. Bang voor de reacties die er gaan komen.  

'Wanneer wil jullie dat dan gaan doen?' vraag ik. 'Zo snel mogelijk denk ik' beantwoord Cameron mijn vraag. Ik knik. Eigenlijk lijken Danique, Lucy en ik niet op elkaar hetzelfde geld ook voor Cameron, Shawn en Taylor. Maar Shawn en Cameron wel een klein beetje. Toch twijfel ik. 'Wanneer kunnen jullie?' vraag Lucy. 'Eigenlijk bijna altijd' zegt Taylor we knikken. Barbara komt binnen lopen. 'Jullie mogen wel naar huis gaan' zegt ze vriendelijk. 'Dankjewel' zegt Danique

Hier zitten we dan een week later bij het DNA-onderzoek. Nog steeds ben ik bang. Ik kan namelijk niet zo goed tegen bloed en spuiten. Ik doe het maar gewoon dan heb je het gehad. Iedereen moet om de beurt naar binnen om bloed af te laten nemen. Nar een ongeveer 25 minuten is iedereen geweest. Nu moesten we wachten op de uitslag. Het wachten maakt me alleen nog meer nerveuser van. Eigenlijk is iedereen wel benieuwd naar de uitslag van het onderzoek. Cameron loopt hier een beetje te ijsberen, Lucy is op Cameron's telefoon records aan het verbreken bij spelletjes. Taylor en Shawn lopen een beetje vooruit te staren. Danique is volgensmij naar de wc en ik heb een stom liedje in mijn hoofd.

Het is al een uur verder. Eindelijk is er een vrouw die de uitslag komt vertellen. 'Ik heb schokkend nieuws voor jullie' zegt ze. 'Shawn, Cameron, Taylor jullie zijn geen familie hetzelfde geldt voor Lucy, Danique en Juliette. Ook is Shawn de broer van Danique, Cameron van Lucy en Taylor van Juliette' zegt ze. 'Je maakt een grap' zegt lucy. 'Ik snap dat het schokkend is maar dit is echt waar, meisje' zegt ze. 'Oké, dankjewel' zegt ze. We staan op en lopen het gebouw uit. Opeens schiet me een vraag te binnen. Hoe kan het dat we dachten dat we zussen waren dan? Ik blijf er maar aan denken dat ik niet merk dat ik vol tegen een lantarenpaal aan loop. Iedereen barst in lachen uit. Dat deed eigenlijk best wel veel pijn. 'Ahhww, zielig klein meisje' zegt Taylor. 'Heey, ik ben niet klein' zegt ik terug terwijl ik over mijn hoofd heen wrijf. We lopen door naar ik weet eigenlijk niet eens waar naar toe. 'We lopen naar ons gezamenlijke huis' zegt Taylor. 'Ik ben lekker bezig vandaag' zeg ik.

eenmaal aangekomen bij het huis van de jongens lopen we naar binnen. 'Enn wat is de uitslag?' vraagt Matthew nieuwsgierig. 'Nou Lucy, Danique en ik zijn geen zussen hetzelfde geldt voor Cameron, Taylor en Shawn. Maar Shawn is de broer van Danique, Cameron van Lucy en Taylor van mij' Vertel ik aan hun. 'Oké, maar ik heb een vraag waarom is jou voorhoofd rood' vraagt Nash. 'De sukkel liep tegen een lantarenpaal aan' zegt Cameron terwijl hij begint te lachen. De rest kijkt mij aan en begint ook te lachen. 'Hé dat is niet grappig' zeg ik en iedereen moet nog harder lachen. Ik plof op de bank en kijk Lucy aan die in haar gedachten is weg gezonken.

jrkgdjlkdjgklfgjakd

Heey peeps

srry dat het zo lang duurde maar hier is het hoofdstuk dan

626 woorden