Bir ilkbahar sabahıydı sokaklarda çiçek kokusu her yerde papatyalar kuş ötüşleri vardı.İz ve ailesi İzmir'e seyahat edeceklerdi hazırlanıyorlardı.İz çok sevinçliydi İzmir'i çok seviyordu.
Mahmut bey(İz'in babası) ;Hadi artık.
İz ve abisi dışarı çıkmıştı eşyaları getiriyorlardı Nermin hanım daha içerideydi son kontrollerini yapıyordu.Nermin hanımda çıkmıştı arabalarına bindiler.İz ve abisi renkli araba bulma oyunu oynuyorlardı.
İz;kırmızı araba bulalım dedi
Kırmızı renk arabayı bulan ilk kişi 1-0 öne geçiyordu.
Abisi;tamam kardeşim kırmızı araba olsun.
Arabaları ilerliyordu ama önlerine hiç kırmızı araba görememişlerdi.Ortalık sessizlik çökmüştü ki birden İz bağırdı ''buldum bak bak orada var kırmızı araba'' dedi.Oyun oynamaktan sıkılmışlar ve seyahat de yorunca uyuya kalmışlardı.Salihliye gelmişlerdi.yol boyu gülüp eğlendiler şarkı söylediler.gelmişlerdi İzmir'e İz çok sevinçliydi.Otele yerleşmeye gidiyorlardı ve aniden önlerine bir kamyon geçti mahmut bey frene yüklendi ama kamyonla çarpışmışlardı.Etraftakiler koştular arabanın içinden çıkardılar ambulansı aradılar ambulans geldi ilk müdahaleyi orada yapmışlardı ama durumları kritikti hastaneye geldiklerinde hepsi yoğum bakıma alındılar.İz'in durumu iyiye gidiyordu.
Bir gün sonra İz normal odaya alınmıştı gözlerini açtığında ilk söylediği '' ailem nerede?'' olmuştu.Ailesinin hepsi vefat etmişti.Küçük yaşta bir başına kalmıştı.İki gün müşahedeye alınacaktı.Doktor Ayla hanım İz'i çok sevmişti boş vakitlerini hep İz ile geçiriyordu onu hiç yalnız bırakmak istemiyordu.Ayla hanımın yıllar öncesinde ölen çocuğuna çok benziyordu İze baktıkça kendi çocuğunu görüyordu.
