Bölüm 2 (aile kralların bile giremediği bir kaledir)

44 3 2
                                    

İz hayatın acımasız bir oyununa  gelmiş bir kızdı.Hayata toz pembe bir şekilde bakarken onun gözündeki o şirin hayat birden simsiyah bir zindan olmuştu daha 9 yaşındaydı hiç bir şey bilmiyordu nasıl ayakta duracağını kendini koruyacağını hayata karşı nasıl dimdik duracağını bilmiyordu.kendini bir boşlukta buldu ailesi onun böbrekleri gibiydi onlarsız nasıl geri yaşama dönecekti.

Son 2-3 gündür hep ailesini sayıklıyordu.Her kalktığında ailemin yanına gitmek istiyorum lütfen beni aileme götürün diyor hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.Ayla hanım onun bu haline dayanamadı İz hastanede kaldıkça daha kötü bir hale gidiyordu daha çok üzülüyordu.Ayla hanım onu birazcık da olsa iyi bir hale getirmek için ailen şuradaki odada kalıyor ama seni sonra götüreceğiz diyordu.İz hep umutlanıyordu bir gün akşam dayanamadı kalktı ve o odaya doğru gidiyordu yürüdü kapıyı açtı içeri girdi ailesini görmeyi istiyordu onlara sımsıkı sarılmak istiyordu beni sakın bırakmayın demek istiyordu ama oda da yaşlı bir kadın vardı ailesini göremedi çok üzüldü ağladı ayakta duramadı yere düştü ve yerde oturarak ağladı sonra bayıldı sesleri duyan doktorlar orya doğru geldiler İz'i yerden kaldırdılar odaya götürüp ayılttılar İz kendini toplayamadı gece boyunca uyumayıp hep ağladı.

Ayla hanım evinde oğluyla kahvaltısını yapıyordu ama aklı da İz' deydi.telefon çaldı açtığında İz bayıldı gece hiç uyumamış göz altları mosmor dediler.Ayla hanım oğluna sen yemeğini ye okuluna git benim acilen çıkmam gerek deyip hızla evden çıktı.Arabayı çok hızlı bir şekilde sürdü.Hastaneye geldiğinde İz'in yanına gitti baktı göz altları mosmor ve çok ağladığından gözleri kıpkırmızıydı. İze sarıldı öptü senin hep yanındayım dedi.sonra yanından çıktı nöbetçi doktorun yanına gitti;

Ayla hanım:neden bayılmış  

Nöbetçi doktor:Gece kalkmış Hacer hanımın yattığı odaya gitmiş ailesi orada sanmış ama ailesini göremeyince ağlamış sonrada bayılmış gece boyunca hiç yatmamış hep ağlamış.

Ayla hanım:O odaya gitmemesi gerektiğini ben size söyemiştim

Nöbetçi doktor:Gece gitmiş saat 03:30 da sesleri duydum ben.

Ayla hanımın yüzü asıldı İz onu yalancı biri olarak algıladığı için tüm gün ruh gibi gezdi.İz'in odasından bir ses geldi Ayla hanım hemen İz'in odasına doğru gitti İz'in odasına tam girdi gördüğünün karşısında dondu kaldı.

HİÇHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin