Arkadaslar öncelikle belirtmek isterim ki, bu hikaye tek bölumluktur. Sadece bir bölumden olusan bu hikaye, can sikintisindan yazilmistir. Eger ilgi toplarsa bu hikayeyi gelistirip, guzel bir romana degistirmeyi dusunuyorum.
Ilgilenen, okuyan ve yorum/oy yollayan herkese simdiden cok tesekkur ederim.
Ayrica "Hayat Arkadasim" ve "Askin oyunu adli iki kitabim var bu sitede yayimlanan. Okuyup, onlara da ilgi gösterirseniz cok sevinirim. Gercekten.
Tekrar tekrar tesekkur ederim hepinize. Tutsak adli tek bölumluk bu hikayeyi sevmenizi umuyorum.
Multimedia: Duru
*****
Resim: Mert.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kolumdaki kesikler giderek daha fazla sizlamaya baslarken karsimda psikopatça siritan adama diktim yorgun gözlerimi. Daha fazla ne kadar dayanabilecektim...Bilmiyordum. Ama kesinlikle daha fazla yapacaklarini kaldiramayacagimin bilincindeydim.
Kollarim zaten kesikken, bir de sandalyeye bagli olusum gercekten butun vucudumu kasmama ve daha fazla aci cekmeme sebep oluyordu.
"Elime gecince seni sag birakmayacagimi o pice söylemistim."
"Pic" derken Mert'i kast ettiginin farkindaydim. Onunla ne alakasi var cözememistim.
Umursamadim.
Umursayacak halim de yoktu zaten.
O burda yokmus gibi kapanmak uzere olan gözlerimi daha fazla direnemeden usulca kapattim.
"Kalk! Sana yatman icin izin vermedim!"
Sert sesini duydugumda gözlerimi acmaya cabaladim. Tam 1 haftadir buradaydim. Hergun gelen uc bes kasiklik yemegi tek gucum onlarmis gibi yesem de, o yemeklerle ne karnim doyuyordu, ne de gucumu toplayabiliyordum. Ilk birkac gun dirensem de, son 3 gundur ruh gibiydim. Hergun iskence ediyor, ardindan da psikopatmiscasina yemek veriyorlardi.
Kolum kesikler sebebiyle kan icinde kalmis, kanlar ise uzun zamandir temizlenmedigi icin kolumda donmus, pıhtılaşmışlardı. Onlari her gördugumde migdem bulaniyordu.
Sadece bu bir hafta icinde kilo kaybettigimin farkindaydim. O kadar guclu bir kiz degildim ki ben.
Yanagimda hissettigim keskin siziyla acidan ciglik atmama firsat kalmadan kendimi buyuk bir gurultu esliginde sandalyeyle beraber soguk zeminde buldugumda son gucumle gözlerimi actim. Kesik koluma dusmemin verdigi siddetle yeniden sizilar yuklenirken aci icinde inlememe mani olamadim. Kolumdaki sizi disinda baska bir sey hissedemezken dolan gözlerimle titrek bir nefes cektim icime.
Dayanamayacaktim...
Daha fazla dayanamayacaktim...
Saclarima yapisan elleriyle gözlerim hafifce aralanirken dolan gözlerim yuzunden bulanik gözuken etrafi umursamadim. Suan tek odaklandigim, karsimdaki bu 30-35 li yaslardaki adamdi. Sac diplerim cekmesinin kuvvetiyle acirken bogazimdan kacan hickiriga engel olamadim. Vucudumun hangi kismindaki aciya odaklanacagimi sasirir olmustum!
