Multimedya: Derinin yemeğe giydigi kıyafet
Alarmın çalmasıyla yataktan fırladım. Barkınla beraber gidecektim okula. Arabada Barkından laf almam lazımdı. Hem Adal konusunda hem de Nuh konusunda. Soğuk kanlıydım genel olarak evet ama bu meraklı olmamam gerektiğini söylemez canım.
Neyse çok hızlı bir şekilde hazırlandım. Sonuçta Barkının huyuna gidecektim söylenmemesi gerekiyordu bana. Hazırlandıktan sonra aşağıya indim Barkın kahvaltı yapıyordu. "Ben hazırım" dedim yanına giderken. "Hayret. Bune hız? Nuhcun mu bekliyor yoksa seni" dedi ağzına birşeyler tıkıştırırken. Sakin sakin sataşmıyacaktım.
"Bekletmiyim dedim." Çayının son yudumunu alıp masadan kalktı. Tam kapıdan çıkacakken "bu konunun burada kapandığını sanıyorsan yanılıyorsun bana herşeyi anlatacaksın." dedi sakin bir ses tonuyla. "Tamam" diyip kapıdan çıktık. Arabaya bindiğimizde konuya nasıl gireceğimi bilemediğim için pat diye girmeye karar verdim.
"Adalla aranızda ne var?" duyduğu şeyin etkisiyle ani bir fren yaptı Allahtan emniyet kemerim takılıydı yoksa cama kafamı vururdum. "Sen, nereden duydun?" dedi şaşırmış bir ifadeyle. "O gün Adalla Berfe bizde kaldıklarında konuşurken duydum. Sonra sordum herşeyi anlattı." "Herşeyimi?" dedi şaşkınlığı devam ederken. "Herşeyi. Birşey sorcam madem seviyorsunuz birbirinizi neden sevgili değilsiniz?" "çünkü korkuyorum. Kızım nerede gördün sen benim birini sevdiğimi seviyorum ilk defa sadık kalamam diye endişe ediyorum zaman lazım o yüzden" dedi sesinde bıkkınlık vardı. "Anladım. İyi birşey demedim. Hadi sür şu arabayı geç kalacağız yoksa okula."
Arabayı sürmeye başladığında ani bir frenle durdu manyak mıydı bu çocuk. "Noldu?" "Şu Nuh meselesini akşam konuşacagız seninle ögrenelim bakalım ne olup bitiyor." dedi. "Tamam konuşalım"Okula geldiğimizde arabadan beraber indik koluna girdim. İlk defa böyleydik. Bizi kardeş bilmeyen kesinlikle sevgili zannederdi. Bi anda durdum hep o mu yapacaktı. Ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. " Bu arada Adalın kalbine giden yol ikizinden geçer."Diyip göz kırptım. "Sana kaldıysak yandık biz o zaman neyse geç sınıfa hadi." dedi. Sınıfa girdiğimizde ders matematikti. Iykk tabiki de ders dinlemeyecektim. Öğle arasına kadar uyudum. Canım sıkılmıştı. Kalkıp 12-B'ye gittim. Nuh beni gördüğünde şaşırmıştı. Beklemiyordu çocuk sonuçta.
"Derin birşey mi oldu?" dedi tedirgin bir şekilde bana bakarken. "Yooo canın sıkılınca gel demiştin sen bende geldim. Eger müsait degilsen gideyim." dedim "yooo hayır şaşırdım açıkçası beklemiyordum seni" dedi. Bende kendimden beklemiyordum. Aslında biri benim yanıma gelmediğinde ben gitmezdim kolay kolay ama öğrenmem gerekiyordu. İkizim ne kadarını anlatacak hiçbir fikrim yoktu. Aslında tanımadığım bir insandan öğrenmek ne kadar doğru tartışılır. "Eee anlar bakalım Derin alışabildin mi okula" dedi gülerek. Güldüm. "Ben değil okul bana alışsın canım banane" ikimizde gülmüştük. Ama öyleydi hiçbir zaman ben alışmamışımdır ortama genelde onlar bana alışmıştır."Eee çıkar bakalım şu ağzındakini." Nereden anlamıştı ki şimdi bu. "Ya siz Barkınla niye kavga ettiniz." "şimdi anlaşıldı konu. Bu akşam benimle yemeğe çıkarsan anlatırım." dedi. Hoppala nereden çıktı şimdi bu yemek. Bu çocuk bana mı yürüyordu yoksa? "Ne yemeği ya" dedim sinirle. " "sadece yemek cidden arkadaşlığımızın başlangıcı olarak." dedi masum bir şekilde. "Tamam saat kaçta?" "7'de evinizin önünden alırım" dedi "gerek yok ben gelirim." "peki sen bilirsin" dedi iyi çocuktu Nuh yani anlaşmıştık biz iyi arkadaştı. Neydi sorunları merak ediyordum. Zil çalmıştı kalkıp sınıfıma doğru yürüdüm.
Biri kolumdan tutup çekince irkilmiştim haliyle. Barkındı. Dengesizdi bu çocuk niye korkutarak yaklaşıyordu anlamıyorum. Sinirli sinirli bakıyordu. Ne olmuştu anlamadım. "Ne oldu Barkın" "senin o çocuğun yanında ne işin var Derin?" kolumu iyice sıkmıştı. Canımı acıtıyordu. "Sohbet ettik hem ne bu sinir ya ne oluyor?" "ne konuştunuz Derin" dedi hala sinirli bir ses tonuyla "akşam yemeğe çıkacağız onun hakkında konuştuk" "ne yemeği kızım delirtme beni gitmiyorsun bir yere" bağırıyordu mal bana hemde okulun ortasında salak. Sinirle kolumu çekip bağırdım. "Sanane be giderim gitmem sana hesap vermiyeceğim" Tam arkamı dönüp gidecekken durdum. Hala bana bakıyordu."Gideceğim hemde sana inat" salak zıttıma gidilmesini sevmiyordum. Bildiği halde böyle yapması beni delirtiyordu. Sınıfa girdiğimde kızlar herşeyden bir haber uyuyordu. Keyfim yerinde olsa güzel bir şaka yapardım onlara ama sağolsun Barkın insanda keyif denen birşey bırakmadı. Canım sıkılıyordu. Kızlarda uyuyordu. Uyanık olsalar anlatır biraz rahatlardım. Barkın sürekli bana bakıyordu. Öldürücü bakışlarını atmayı ihmal etmiyordu. Gerizekalı çocuk ya daha fazla sinirlenmemek için kafamı sıraya koyup uyudum.
