Bu sabahta diğer sabahlar gibi güneş erkenden aydınlanmıştı. Aslında herşeyi odamın manzarası düzenliyordu. Denize ve karşıdaki adalara bakan şirin mi şirin bir oda.
Sabah telefonumun 'VAS HAPPENİN BOYS' şarkısıyla uyandım. Sabah saat daha 06:00 idi. Evde herkez uyuyordu tabi ben haricinde. Muşmula suratla zor olsada kalkmıştım.
Peluş terliklerimi giyerek banyo'ya gitmek için kapıya yüklenmiştim tam o sırada telefonuma mesaj geldi.Mesajı Perrie atmıştı 'Hazırsan geliyorum Madison' yazıyordu. Ben daha odamdan dışarı bile çıkmamıştım. Perrie'ye 'Günaydın baby,daha az önce uyandım.Gel bize kahvaltı eder çıkarız' diye mesaj atmıştım.
Odamın kapısını açtım ve merdivenlerden aşağı doğru inerken önümde beyaz suratlı hayalete benzeyen bir bayan belirdi. Korkmuştum. Meraklı bir yüz tipiyle beyaz suratlı hayalete baktım. OHA.! Gördüklerime inanamıyordum.
Beyaz suratlı kadın annemdi. Sabah sabah suratına maske yapmıştı. Annem kahkaha atarak yüzüme baktı ve ağzından şu cümleler döküldü.
-Noldu tatlım korktun mu? Hahahaha
Annem gülmeye devam ediyordu.
-Yuh! Anne bune ya sabah sabah. diyerek ona cevap verdim.
Ve tekrar annem'e bakarak 'Hadi anne önümden çekilde geçeyim,Perrie şimdi neredeyse gelir diyerek annemin yanından ayrıldım.
Lavoba'ya girerek elimi yüzümü yıkadım. Yüzüme nemlendirici losyon ve rimel sürerek lavobadan çıktım.
Hızlı adımlarla merdivenlerden çıkarken zil çaldı,gelen Perrie'ydi. Anneme 'Annneeee kapıyıı açaar mıısııın?' diye bağırdım. 'Açarım Madison sen giyin hadi' diyerek bana cevap verdi. Odama çıktım ve hızlıca giyindim.Odamın harp meydanından bir farkı yoktu açıkçası. Eve gelince toplarım diyerek kendimi avuttum. Hemen merdivenlerden aşağı indim. Ve salondaki aynanın karşısına geçmiş saçımı yapıyordum. Bu arada Perrie'nin annem'e baktığı falın özetinide duymadımda değil yani. Herşeyi teker teker duyuyordum. Perrie anneme ; Marry teyze sana bugün çok sevinçli bir haber gelicek' diyordu. Perrie böyle şans şeylerinde çok iyidir. Annem beriye 'Neymiş kız o sevinçli haber' diye soruyor. Perrie duymamızlıktan geliyordu. Sonra saçımı yapıp hızlıca aşağı inip. Perrie'ye hoş geldin ve günaydın öpücüğü verdim. Tam o sırada annemde çayları koyduktan sonra sessiz bir kahvaltı yaptık. Ve annemden iyi dersler öpücüğü alarak evden çıktık. Okul yolunda Perrie'yle hiç konuşmadık doğrusu. Okula girer girmez herkezin gözü üzerimdeydi. Bazılarına baktıkları için atarlanmıştım bile. Sıraya geçtik,herkez bana bakıp konuşuyordu. Sonunda dayanamayıp Perrie'ye ;
-Neden herkez bana bakıyor? Ne var bende? Saçım mı bozulmuş? Rimelim mi akmış? diyerek meraklı bi şekilde sordum.
Oda bekle ve gör diyerek sustu ve sadece kürsüye bakıyordu.
Sonra okul müdürümüz Mark kürsüye çıkıp bana göz kırptı. Nolduğunu gerçekten anlamamıştım. Ardından tekrar bana bakıp ;
'SAYIN MADİSON TİGGER GEÇEN HAFTA GİRDİĞİNİZ SINAVI 1.OLARAK KAZANDINIZ. EĞİTİMİNİZE İNGİLTEREDE DEVAM EDİCEKSİNİZ.' dedi ve
'İŞTE HERŞEYİN BAŞLAYACAĞI AN O ANDI.'
