Ćpunka

21 marca

     Pierwszy dzień wiosny. Piękny, słoneczny. Świat budzi się do życia. Wpadłam na dość szalony pomysł. Jako, że był dzień wagarowicza poszłam na pierwsze w życiu wagary. Ja, wzorowa córka i najlepsza uczennica.
     Chodziłam po ulicach, nie wiedząc co ze sobą zrobić. Poszłam nad jezioro, zauważyłam tam wielu młodych ludzi, niewiele starszych ode mnie. Trochę się zdziwiłam. Oni chyba też byli na wagarach.
     Usiadłam sobie na trawie, wpatrując się w jezioro. Obok mnie usiadł przystojny chłopak, Łukasz. Był dziwnie ubrany. Miał długie brązowe włosy, rzemyki na szyi i rękach. Po chwili spytał, czy chcę iść z nim w pewne miejsce. Zgodziłam się, nie pytając o nic. Dlaczego się zgodziłam? Sama nie wiem. Czułam, że to będzie coś bardzo interesującego. Chciałam przeżyć coś innego od tego, co do tej pory znałam. Czyli domu rodzinnego i szkoły. 
     Poszliśmy. Weszliśmy do pewnego skromnego mieszkania. Ogarnął mnie strach, ale weszłam dalej, do pokoju. Byli tam inni, podobni do mojego nowego kolegi. Łukasz stwierdził im, że jestem "nowa". Jakaś dziewczyna wstała i zawiesiła mi na szyi i rękach rzemyki, takie jakie miał on. Zrozumiałam, że zostałam jedną z nich, chociaż jeszcze nie wiedziałam kim są.
     Na stole zauważyłam strzykawki i pudełka. Łukasz naciągnął płynu do strzykawki. Wziął moją rękę i podwinął rękaw. Ciekawość była silniejsza niż strach. "Pierwsza komunia" - usłyszałam głos któregoś chłopaka i śmiech. Poczułam to. Poczułam płyn wlewający się do krwi. Było mi tak dobrze. Chciałam, żeby to się nigdy nie skończyło. Nie wiem jak długo to trwało. Zaczęłam podsypiać. Wszystko straciło znaczenie, liczył się mój stan. Było mi po prostu dobrze.
     Nie wiem jak wróciłam do domu i co powiedziałam rodzicom. A może nic nie powiedziałam? Trudno było mi mówić. Nie wiem też jaki płyn został mi wstrzyknięty. Wiem tylko, że nie żałuję, że poszłam na wagary.