Aleyna

UYANIŞ

Ben Zara diğer kasabalarla bir bağlantısı olmayan kendi halinde yalnızlığına terkedilmiş, unutulmuş bir köyün en ucra köşesinde tek katlı bir evin içinde yaşayan mutlu bir ailenin tek çocuğuyum.

Herşeyden habersiz içi gizli ilimler kitaplarıyla dolu odamın köşesindeki eski ama bir okadar da rahat yatağımdan uyandım.

Gece geç saatlere kadar kitaplarımın sayfaları arasında gezinirken zamanın nasıl geçtiğini anlamamış olduğum yerde kitapların arasında uykuya dalmıştım.

Gözlerimi ovarak uyanmaya çalışıyordum.Çok yorgun ve halsızdım.Açıkçası uyanmak bile istemiyordum.

Odamın diğer köşesinde asılı duran nazar boncuğuna bakıyordum.Dakikalarca istemsizce sanki hipnoz olmuş gibi.Gözlerimi alamıyordum.

Büyük bir sessizlik hakimdi evin içerisinde sanki herkes ölmüştü.Kuşlar bile ötmüyordu...
Nazar boncuğuna dalıp gitmem kaç dakika sürdü bilmiyorum kendime gelemedim taki o çığlığı duyana kadar - "TÜRKAAAAAN!!"

Öyle korkunç bir çığlıktı ki saniyelerce yankılandı kulağımda...
Bu komşumuz Ahmet beyin sesiydi.

Ahmet bey Türkan ablanın eşi.Türkan benim en yakın arkadaşım sırdaşımdı.

Ne olduğunu anlamak için yatağımdan kalkıp odamdaki küçük pencereme doğru yürümeye başladım.Perdeyi hafifçe araladım ve pençereyi açtım başımı dışarıya doğru sarkıttım.

Etraf sisliydi hiç bişey görünmüyordu.Yine o ses yankılandı köyde- "TÜRKAAAN!"

Sonunda şokun etkisini atarak kendime gelmiştim pencereyi kapatmadan koşarak annemlerin odasına yöneldim.

Kapıyı iki kez sertçe tıklattım "Anne Ahmet amca neden bağırıyor sesleri duydunuz mu"
İçerden cevap gelmedi.Bu defa daha sert bi şekilde tıklattım kapıyı "Anne, uyuyor musunuz?"
Cevap gelmedi bende kapıyı yavaşça açtım ve içeri girdim...