Direniş

Bu ilk hikayem lütfen beni destekleyin...

Onların hikayesi soğuk bir kış gününde başladı.Daracık sokaklar arasında en son sokağın köşesinde küçük bir kulübe.Dıştan bakınca hiç sıcak görünmüyor malesef içide öyle degil.O evi sıcak tutan sadece aile sevgisi.O ev Morie ailesinin çocuklarına bırakabilecekleri tek mirası .Morie ailesinde her şey o güne kadar gayet normaldi.Bay ve Bayan Moire fakir ama mutluydu.Morie ailesinin üç çocuğu vardı.En büyükleri Martha ortanca Nicola ve en küçükleri Jane Morie ailesinin yaşam kaynakları üç çiçeği . Martha henüz 16 yaşları civarında Nicola ise 14 ve en küçükleri Jane daha 12 yaşındaydı . Bay Morie yani Bay Finn çok iyi ve çok sevecen biriydi.Karısı bayan Lulu emin ol en az bay Finn kadar sevecen ama biraz daha otoriterdi .Kış günü ailecek salonda otururken bay Finn'in çok eskiden beri mesleği olan odunculuktan söz ediyolardı.Bayan Lulu

-"Çocuklar bildiğiniz gibi babanız odunculukla ben de dikiş nakışla uğrasıyorum ama bu bizi geçindirmeye yetmiyor.Artık büyüdünüz o yüzden..."der demez Marrtha sözünü kesti

-"Anneciğim merak etme ben büyüdüm zaten okulada gitmiyorum ben hepimiz için iş. bulur gerektiği kadar çalışırım"dedi

Açıkçası bu cümleler Lulu'nun yüregine su serpmişti . O sırada bay Finn işten çıkmış eve geliyordu .Tam eve yaklaştığında evin önünde kavga eden iki kişi gördü.ne kavgasıydı bu diye düşündü.Kavga edenlerden biri ona doğru koştu ve "Bayım lütfen yardım edin lütfen" dedi.Onlara doğru yaklaşan adamın elinde silah vardı ve şakası yoktuGelen adam

-"çabuk çekil adamın yanından bu iş bitmeden bana rahat yok "dedi.

Bay Finn " Sakın ateş etme dediysede adam onu dinlemedi önce iki el silah sesi duyuldu ondan sonrada yere yığılan biri gözüktü.Evdekiler sesi duymuştu . Bayan Lulu

-"O seste ne çocuklar durun bakıyım "dedi

Ateş eden kişi herhalde ilk kez silah kullanıyordu çünkü kimse böyle beceriksizce bir atış yapamazdı.Morie ailesi hemen evden çıktılar koştu koştu ve koştular.

Yerde birisi yatıyordu. Aile adeta şok olmuştu yerde hem kan hemde gözyaşı vardı......

DEVAMİNI YAZMAYA BAŞLADIM

Bölüm2 =Kötü Günler Başlarken=

Yerde yatan kişi Bay Finn idi.Kurşun yanlışlıkla ona gelmişti.Diğer iki adam hemen kaçtılar.Ama Morie aioesi kabus görmüş gibi donmuşlardı.Sonra kendilerine geldiler.Bayan Lulu hiç iyi çıkmayan boğuk sesiylen

-"Hemen ambulansı ara Martha .Hemen ! ..." diye bagırdı artık kötü çıkan sesine hıçkırıklar eşlik ediyodu.Hayatında en önem verdiği kişi yerde öylece yatarken başka ne yapabilirdi.Az sonra ambulans geldi ve Bay Finn'i götürdü.Aile hastanenin yoğun bakım ünitesinin önünde bekliyordu.Şu anlık ellerinden başka bir şey gelmiyordu.Yoğun sessizliği yanlarına gelenn doktor bozdu.Onu ilk gören bayan Lulu:

-"Doktor söyle kocam nasıl iyi mi ? Lütfen bişey söyle "dedi.Bunları söylerken yaklaşık yarım saattir ara veren ağlaması yeniden başladı.Doktor önce yutkundunve sonra:

-"Başınız sagolsun.Onu kaybettik."dedi.

Eve vardıkladında saat biri geçiyordu.Kimse konuşmadı herkes kendini gecenin sessizliğine bırakmış olarak yataklarına gitti.Nicola bu akşam her zaman olduğu gibi deney tüpleriyle uğraşmadı.Martha günlüğünü tutmadan yattı.Bugün Morie ailesi için yas ilan edilmişti.

Sabahleyin ilk uyanan Bayan Luluy'du gözlerinin altındaki morluklar aslında herşeyi açıklıyordu.Bayan Lulu sabahleyin hiç konuşmadı.Ama Martha ne yapması gerektiğinin farkındaydı.İş bulmalıydı.Babasının yokluğunda evi o geçindiricekti.Erkenden iş aramaya çıktı.Yanlarındaki terzinin önünden geçerken gözüne. bişey takıldı.Evet bu iş ilanıydı.Sanırım işini bulmuştu.Evlerinin de hemen yanındaydı.Babasının acısını biraz olsun dindirmişti bu haber ya da Martha öyle sanıyordu.İçeri girmek için kapıyı çekti ve ilk adımını attı.