Defne'nin ağzından
Evi toplarken elime bi fotoraf geldi fotorafta Ömer'le çekilmiş bi fotoraftı baktım tam ağlıycaktım Yeşim odaya girdi
"sakın ağlamıyosun defne"
"ama yeşim napıyım sen çınar'ı unuta biliyomusun"
Yeşim hemen başını eğdi yanına gittim
"Yeşim kaldır başını tamam ağlamak yok"
Yeşim yüzünü kaldırdı Bana baktı Gözleri hemen şişmiş
"yeşim hadi dışarı çıkalım"
"tamam defne giyinip geliyorum"
Işık cafe diye biyere geldik bi masaya oturduk cafedeki herkes gözünü dikmiş bize bakıyodu sonra içeri iri uzun boylu iki adam girdi Yeşim direk kafasını çevirdi gelen
Ömer ve Çınar'dı onlarda bizim gibi çok yakın arkadaşdılar yeşim hemem
"Defne burdan gidelim nolur "
" Yeşim sakin olurmusun "
Ömer ve Çınar hemen yan masaya oturdu Tam kafamı çevirdim O anda Ömer'de kafasını çevirdi Ömer'in gözleri. İle gözlerim bağlandı sanki kafamı çeviremedim o anda Yeşim'le Çınar'da karşılaşmış olmal ki Yeşim aniden kendini dışara attı tam ben peşinden gidecek Çınar bilegimi tuttu
"Defne bırak ben gidicem"
"Çınar yapma ben giderim"
o sırada Ömer beni kendine çekti
"Ömer bırak "
