Küçük Yazar

Yeni Bir Kitap

Az önce yavaş yavaş süzülen göz yaşlarım yerini hıçkıra hıçkıra ağlamaya bırakmıştı. Ancak ben çok inatçı biri olduğumdan tekrar bir kitap yazacaktım. Sonra yanıma babam geldi. Ağladığımı duymuş olmalıydı ki yanıma geldiğinde ağlamana gerek yok ki kızım dedi. Neden bu kadar yazar olmayı çok istiyorsun anlayamadım. İlla kitap yazıcam diye birşey yok ki. Sen büyüdüğünde yazar olmıycaksın. Ben izin vermem. Babam bu sözleri söylerken ona bakmıyordum ve cevapta vermiyordum. Babamda konuşurken onu dinlemediğimi fark etti ve beni dinle diye bağirdı. Sonra çekip gitti. İçimden keşke başka odaya değilde tamamen dışarı çıksa ne olur ki dedim. Birkaç hafta sonra yeni kitabımda bitmişti. Ancak babam güvenimi sarstığı için artık kitabımı yanımda taşıyacaktım. Babam artık çok üstüme geliyordu. En sonunda onun evde olmadığı bir gün evden kaçmayı düşündüm. Yeteri kadar yemek şu aldım. En sonunda özgürdüm. Çok güzel bir duyguyduu. Artık çokk mutluyum diye çığlık attımm.
Sonra bir köşeye oturup babamı düşündüm. Şimdi eve gelmiştir ve beni düşünüyordur dedim.
Amann neyse bunları düşünmiyim dedim.

Ben Artık Özgürdümmmm!!!!