Aşkın Uçurumu

2. BÖLÜM

İşte boşluktaydı bütün hayatı gözünün önünden geçiyordu. Yaşayamadığı çocukluğu, hergün ağlayışları,arkadaşları, kardeşi gibi gördüğü Özge ve en değer verdiği bir tanecik pamuğu Elif ' i. Onu bırakmıştı. Annesi ve babasının yaptığı gibi o da onu bırakmıştı ama o istememişti. Hiçbir şeyin böyle olmasını istememişti ama olmuştu. Belki onu affetmeyecektir ama o onu hep pamuğu olarak görecekti ve pat.... İşte o an, hıçkırıklara boğulduğu için sesini çıkartmıyordu. Çünkü bulunmak istemiyordu, oralara geri dönmek istemiyordu ve o yüzden sessiz bir şekilde gözyaşları bağımsızlığını ilan ediyordu. Heryeri acıyor ve ağrıyordu ama göz kapakları çok yorulmuştu kapanmakta ısrar ediyordu ve kız onları kırmadı ve kapattı.

Evet işte gitmişti onların yanına, ulaşmıştı onlara. Biri sesleniyordu, bi kadın onu çağırıyordu." Asya kızım gelme ne olur gelme.. " diyordu ama Asya dinlemeden ilerliyordu fakat aynı şşş bir daha bağırdı " Asya lütfen daha çok erken ." diyordu. Asya durdu yoksa bu annesimiydi. Onca yıldır hiç tanımadığı, sesini hiç duymadığı, doğduğundan beri kokusuna hasret kaldığı annesimiydi? Asya konuştu " Anne, anne sen misin? " ve ağlamaya başladı. Kadın " Evet kızım annenim ama beni şimdi göremezsin. Bizim yanımıza gelmene daha çok var hayatım. Lütfen beni dinle ve geri dön." Asya durmaya devam ediyordu ama bunca yıldır yanında olmamasına rağmen ilk defa annesinin sözünü dinlemek istiyordu. Ve öyle yaptı annesini dinledi. Artık biliyordu onların onu düşünüp iyiliğini istediğini. O yüzden annesine son kez seslendi " Anne gelicem elbet bir gün yanınıza gelicem. Siz beni yalnız bıraksanız da ben sizi hep sevdim anne ve hep de sevicem." dedi ve geri döndü.

Yanından ağlama sesi geliyordu. Başı fena derecede ağrıyordu bu yüzden yanında ağlayan sesi tanıyamıyordu. Gözlerini açmaya çalıştı fakat göz kapakları buna izin vermiyordu. Ama bunu umursamadan az da olsa açtı. Yanında ağlayana baktı bu Özge ' ydi. Peki burası neresiydi etrafına bakmaya çalıştı ve o an bi hastanede olduğunu anlamıştı. Peki onu nasıl bulup da getirmişlerdi,ne zamandan beri buradaydı. Özge onun uyandığını görünce ağlamasının arasından gülümsedi ve doktorlara bağırmaya başladı. Asya kendini tutamayarak sesinin çıktığı kadar Özge ' ye " sus artık. " diye bağırdı. Özge gülümseyerek hemen Asya' nın yanına oturdu ve elini tutarak konuşmaya başladı " Neden böyle bir şey yaptın.Neden bizi bırakıp gitmeye çalışdın. Biz sensiz ne yapardık tam 3 gündür burada böyle hiç hareket etmeden yattın. Bi ara doktorlar umudu kesmişti ama biz hep umutluyduk ve işte uyandın. Hem eğer o çocuk olmasaydı seni asla bulamazdık bunu da unutma..." Asya bir an duraksadı Özge ' nin konuşmasının sonunda bahsettiği o çocuk kimdi de onlara haber vermişti. Özge ' ye dönerek " Bahsettiğin o çocuk da kim? "diye sordu Özge ona dönerek tam cevap verecekti ki doktorlar odaya girdi ve Özge ' yi odadan çıkardılar.

Doktor kontrolünü yaptıktan sonra durumunun iyi olduğunu ve biraz ağrılarının olacağını fakat bi süre sonra geçeceğini , ama bir süre daha burada kalması gerektiğini söyledi. Ama Asya buna itiraz etti. Bir an önce buradan çıkmak istiyordu. O hastanelerden nefret ederdi. Doktor tam ısrar edecekti ki Asya " lütfen doktor bey kendime dikkat edeceğim. Bir an önce buradan çıkmak istiyorum." Diye ısrar edince doktor

-Tamam ama bir yurtta kendine ne kadar iyi bakabilirsin ki. Ama yine de çıkış işlemlerini hallettikten sonra çıkabilirsin ama kontrollerini ihmal etme . "

dedikten sonra gülümseyerek odadan çıktı.

Doktorun hemen arkasından içeri Özge ve bi tanecik pamuğu girdi. Elif hemen Asya' ya sarıldı ve onu yanaklarından öptü. Asya Özge ' ye dönerek
-bir süre sende kalabilirmiyim? Yurtta kendime bakabilceğimi düşünmüyorum. Senin yanında kendimi az da olsun güvende hissedeceğim. "
dedi. Özge hemen

-Saçmalama Asya kendi evinde kalmak için birde izin mi istiyorsun "
dedi ve Asya ' ya sarıldı. Bu sırada içeri yurt müdürü Ayşe Hanım girdi. Ayşe hanım, kısa , yarı beyaz saçlı ,gözlüklü masum iyi niyetli güler yüzlü bir hanımdı.Asya 'ya yaklaşarak nasıl olduğunu falan sordu. Asya iyi olduğunu ve bir süre Özge de kalmak istediğini söyledi. Kadın buna sıcak bakmasada bu yaptıklarından sonra onu sıkmamaya karar verdi ve izin verdiğini belli eden bir şekilde başını salladı....

Özge Asyanın çıkış işlemlerini yapmak için aşağıya inmişti ve Asya yukarıda hazırlanıyodu. O hazırlanırken kapı çalındı ve içeri uzun boylu, kumral tenli,siyah saçlı,kalıplı ve çok yakışıklı bir çocuk girdi. Asya tam kim olduğunu sıracaktı ki hemen arkasından Özge içeri girdi ve " Aa bak Asya senin hayatını bu kişiye borçluyuz sana bahsettiğim çocuk bu.  Ama seninle ilgilenmekten tanışmaya fırsat bulamadık. Bu arada ben Özge " dedi eve elini çocuğa uzattı. Oda elini uzatarak " Memnun oldum bende Aras " dedi ve Asya 'ya dönüp eliniz Asya 'ya uzattı. Asya Aras'ın uzattığı elini tuttu ve "Memnun oldum Aras. Ben de Asya. Anladığım kadarıyla hayatımı sana borçluyum... " dedi ve gülümsedi. Arasda ona gülümseyip " Sayılır. Aslında ben buraya nasıl olduşuna bakmaya gelmiştim ama anladığım kadarıyla durumun iyi . Taburcu mu oldun? " diye sordu. Özge de "Evet. Asya çıkmak istediği için doktor da çıkabileceğini söyledi bizde şimdi çıkacaktık " dedi. Özge ve Aras konuşurken Asya hala Aras'ın  yüzünü inceliyordu. Ne kadar da farklı eşsiz bir yapısı vardı. Yada Asya'ya öyle geliyordu çünkü daha önce hiç bir erkeği bu kadar yakından incelememişti daha doğrusu gerek duymamıştı. Ama bunu ilk gördüğü andan beri inceliyordu. Bi anda Özge'nin ona seslenmesiyle kendine geldi ve ikisinin de ona baktığının farkına o  zaman vardı. Özge " Aras bizi eve bırakmak istediğini söyledi. Hazırsan çıkalım mı." diye sordu. Asyada onayladığını belli eden bi şekilde başını salladı ve Özge ile Asya önde Aras arkalarında hastane odasından çıktılar ve çıkışa doğru ilerlemeye başladılar.......