1.bölüm~

92 13 6
                                    

Uyandığımda ev çok sessizdi.İlk defa böyleydi bizim ev çünkü evi neşelendiren babam yoktu.İş nedeniyle iki aylığına yurt dışına gitmişti.
Babamın yokluğuna alışmak zor olacaktı.

Ha bu arada benim adım Elisa 15 yaşında 9.sınıf öğrencisiyim.Annemin adı Beyza.Annemi çok severim.

Annemin kahvaltı hazır diye seslenmesi ile kendime gelip aşağı indim.

Annem:Günaydın Elisacım.
Ben:Sanada annelerin bir tanesi.

Kahvaltımızı yapmıştık.Günlerden pazar olduğu için okula gitmedim.

Odama çıkıp,kulaklığımı takıp,yatağıma uzandım.
Şarkı benim vazgeçilmezimdir.

Telefonuma mesaj geldi.Gelen mesaj benim çok sevdiğim biricik kankam.Adı yağmur.
Mesaj şu şekilde"Kanka canım sıkılıyor hadi dışarı çıkalım."
Tabi ya kankam bensiz bir gün bile geçiremez neyse karşılık vereyim.

+Tamam kanka nerde buluşalım.?

#Bizim parkın önünde.

+Okey.

Neyse dolabı açtım.Çok sevdiğim sarı tişörtü ve siyah bir bol pantolon çıkardım.Sarı tişörtü babam doğum günümde almıştı hatta üzerinde ismim yazıyordu.

Kapalı olmasamda dar giyinmeyi hiç sevmem hatta babam sık sık uyarır kızım dinimizin emri kapan namazlarına başla der.Namazımı arada kılıyorum ama bir gün tam olarak başlayacağım.

Sonra saçıma fön çekip,ince bir eyeliner ve rimel en son olarak parfümümü sıkıp aşağı indim.

Anne ben yağmurla buluşacağım,geç gelmem merak etme.
#Tamam kızım Allah'a emanet ol.

+Sende annelerin bir tanesi...

Parkın önüne geldim ve yağmur oradaydı.

#Merhaba canım beklettim mi.!
+Merhaba hayır bekletmedin ben de yeni geldim zaten.

#Ee ne yapalım.?

+Bakkaldan cips,kola falan alıp parkta oturalım.

#Olur.

Yidik,içtik,eğlendik...

Eve gitmek için yola koyuldum.

Sonunda eve geldim.

#Ben geldim annecim.

+Hoşgeldin kızım.

#Hoşbulduk annecim.

Ben de odama çıktım.Ben bu evin tek kızıyım bu yüzden biraz şımarık yetiştim.Hep ablam, abim olsun istemişimdir.

Aslında abim olacakmış ama ne yazık ki doğduğundan iki hafta sonra ölmüş.

Hep aklıma geldiğinde ağlardım ve yine aynı şekilde ağlamaya başladım.

Annem sesimi duymuş odaya geldi.

#Noldu kızım.?Niye ağlıyorsun.?

+Yok bir şey.

#Kızım söyle..

+Anne hep abim olsun istemişimdir ama ne yazıkkı yok.

#Kızım üzülme onun ömrüde o kadarmış bak ben de üzülüyorum.Abin yok ama belki bir gün kardeşin olur.

"Anneme sarıldım" seni çok seviyorum anne...

#Bende kızım hem de çok.

Ben yemekleri hazırlayayım sakın birdaha üzülme canım kızım tamam mı.?

+Tamam anneciğim.

Annem aşağı inince biraz kestirdim ve aşağı indim.

+Oo yemekler mis gibi kokuyor acıkmışım anne.

#Gel otur kızım.

Annem tabağıma çorba koydu çok güzeldi.

+Ellerine sağlık anne valla çok güzel olmuş.

#Afiyet olsun.

Yemeğimi yedim ve sofradan kalktım.

Ellerimi yıkayıp odama çıktım.
Kitap okumak için raftan kitabımı aldım.

Kitabımı okumaya başladım.

Bu kitap güzeldi ama benim tarzım değildi.

Yok "o onu seviyor"falan bana böyle şeyler saçma geliyor.

Ben bu zamana kadar kimse ile konuşmadım.Herkesle kardeşimmiş gibi konuşurum.

Bu tür şeyler dinimizde de günahmış.Annem hep anlatırdı.

Bir kız karşısındaki kişiyle konuşurken her zaman aralarında resmiyet olmalıymış.

Yarın okul vardı ve yatmam gerekiyordu.

Geceliklerimi giyip kendimi uykuya bıraktım...






Mutsuzlukla Başlayan Mutlu GünlerHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin