~Το Μυστικο Της Ερης~

"ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6"

Ε: ελαααα...!!! Ασε μεεε..!!
Β: χαχα... οχιιι..!!
Ε: χαχαχα..!! Γιατί...!?
Β: επειδή χαμογελας και μου αρέσει πολύ αυτός ο ήχος...
Ε: χαχαχαχαχα!! Ελααααα..!! Σε παρακαλώ..!!
Β: έτσι να παρακαλας...!!
Σ:έλα αστην κάτω και δεν μπορώ να την ακούω να τσιριζει 😝
Β:πωω.. καλά..

•Αφού με άφησε κάτω εγώ τον κοιταξα του χαμογελασα και είπα•

Ε: επιτέλους..!!
Β: μην χαιρεσε μικρή δεν τελειωσαμε εμείς

•Ειπε και μου έκλεισε το μάτι πονυρα και πήγε στη Φαιη την αγκαλιασε από πίσω και της είπε•

Β: λοιπόν για πες ξαδερφουλα τι θα κάνουμε...??
Φ: λεω να πάμε για κανένα καφε.. τι λέτε...??
Α: ναι γιατί οχι...??
Β: Ωραία λοιπόν.. Άντε...

•Κατά τη διάρκεια αυτής της συζήτησης εγω δεν έβγαλα αχνα.. όπως και στη διαδρομή προς ένα καφέ... τον σκεφτομουν Πάλι... μου έχει κάνει ζημιά... είναι τόσο γλυκος... και τι ήθελε να πει με το "μικρή δεν τελειωσαμε εμείς"..?? Και το άλλο "επειδή χαμογελας και μου αρέσει πολύ αυτός ο ήχος" τι σημαίνουν όλα αυτά...? Γιατί μου τα λέει...?? Τι θέλει να πετύχει...?? Να τον σκέφτομαι συνέχεια..?? Το καταφερε... να είμαι συνέχεια στον κόσμο μου...?? Και αυτό το καταφερς και με το παρα πάνω...οτι και να κάνω αυτόν σκέφτομαι.. όλα του τα χαρακτηριστικά.. τα πάντα πάνω του... γυρισα να τον κοιταξω... κάτι έλεγε με την Aimi και γελαγε... έχει τόσο όμορφο χαμόγελο ..χωρίς να το κτλβ εσκασα ενα αυθορμητο γελακι... καθώς τον κοιταζα ξαφνικά γύρισε προς το μέρος μου...μόλις τα βλέμματα μας συναντήθηκαν εγώ γυρισα το κεφάλι μου αλλού... τον κοιταζα με την άκρη του ματιού μου...γελαγε... αλλά αυτή τη φορά μαζι μ.. το χαζοο..!! Εγώ κοκκινησα όπως πάντα δηλαδή.... ο βλακας... επιτέλους φτασαμε στη καφετέρια.. επεξεργαστικα τον χώρο με τα μάτια μμ ήταν ένα αρκετά ευχάριστο περιβάλλον που σου τραβαγε το ενδιαφέρον...το χρώμα που επικρατούσε στον χώρο ήταν το άσπρο-μαύρο αρκετά ενδιαφέρον... είχε πολύ κόσμο... Κυρίως νεολαία που απολάμβανε τον καφέ της αλλά και άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από την αποπνυχτικη καθημερινότητα...αφού βρήκαμε ένα τραπέζι εγώ καθησα απέναντι του... δεν θα αντεχα να τον είχα δίπλα μου... το άρωμα του είναι τόσο υπέροχο με μεθαει.... δεν θα μπορούσα να σταυρωσω λέξη... καθησαμε εκεί πάνω από 1 ώρα αλλά εγώ δεν μιλαγα... τον κοιταζα που γελουσε το μόνο που άκουσα από όλη τη συζήτηση ήταν το: •

Σ: Άντε πάμε να φυγουμε βαρεθηκα...

•Σηκωθηκαμε όλοι και πηραμε Πάλι τον δρόμο για το σπίτι... Πάλι έκανα τις ίδιες σκέψεις... καθως περναγα τον δρόμο δεν κοιταξα αν έρχονται αυτοκίνητα και πήγα να περασω τον δρόμο.. τότε ενιωσα δυο χέρια να με αγκαλιαζουν από τη μέση τραβοντας με πίσω και ένα αυτοκίνητο να περνάει με φόρα από μπροστά μου...•

Β: ΠΑΣ ΚΑΛΑ?! ΔΕΝ ΜΕ ΑΚΟΥΓΕΣ ΤΟΣΗ ΩΡΑ?! ΠΟΎ ΈΧΕΙΣ ΤΟ ΜΥΑΛΌ ΣΟΥ ΓΜΤ?!

•Εγώ δεν είπα κάτι.. είχα τρομαξει τόσο πολύ που άρχισα να κλαιω έπεσα στην αγκαλιά του...•

(Η κοπελα στην φωτογραφία είναι η Σεββ♡)
*Πως σας φαίνεται μέχρι στιγμής..?? Ο,τι δεν σας άρεσε να μμ το λέτε για να το καλυτερευσω^^ και μν ξεχνάτε να ψυφιζετε☆ την ιστορία μμ...να σχολιαζετε💬 και να μμ λέτε την γνώμη σας...και να την κοινοποιητε⤵, ώστε να την βρουν κι άλλοι^^♡ και θα ερθει επόμενο κεφαλαιο σύντομα^^😘♡*