"Ano ba Rhianne?? Di ka na ba nahiya?? Ano nalang sasabihin ng mga tao??" Sigaw ni Mom sakin.
"Mom sorry. Di ko po talaga naabot yung place ehh" paliwanag ko.
"Pag dating sa bahay, mag-aaral ka lang!! walang gadgets naintindihan mo?!" Sigaw nya ulit sakin.
"Mom Im home!!!" Sigaw mg kapatid ko na kadadating lang.
"How's school?" Magiliw na tanong ni Mama kay ate. Habang ako nanonood lang sa kanila dito sa hagdan. Masaya silang nagkwenuhan don.
umakyat na lang ako na kwarto ko at nag drawing.
Oo marunong ako, consistent honor din ako. Hindi ko alam nga lang kung bakit walang tiwala si mama sakin.
Isang gabi bigla na lang pumasok si ate sa kwarto ko.
"Rhianne!! Ano bang pinagsasasabi mo kay mommy ha??!" Singhal nya sakin
"A-ate wala naman akong sinasabi kay mama" tanggi ko.
"Anong wala ha!!? Totoo naman diba naiinggit ka lang dahil hindi ka pinapansin ni mama. Hindi sya proud sayo!!" Galit na sigaw nya habang sinasabunutan ako.
"A-ate t-tama na n-nasasakt-tan ako" pagmamakaawa ko.
Hindi parin sya tumitigil. Lalo pa nyang hinigpitan yung pagkakahawak nya.
Hindi ko sinasadya natulak ko si ate. Sakto namang bumukas yung pinto.
"Rhianne!! Anong ginawa mo sa ate mo!!!? Hindi ka na mga nakakatulong ehh. Para kang hayop ang bangis mo wala ka pa namang napapatunayan sakin!!?" Sigaw nya saakin.
"Wala ka na ngang nagagawang tama dito sa bahay na to puro ka pa konsumisyon. Alam mo napaka walang kwenta mo. Wala kang silbi."
"Ma sorry po di ko po sinasadya." Pagpaliwanag ko.
"Anong di mo sinasadya?? Tinulak mo ko! Bakit ka ba nagagalit sakin? Porket ba mas pabor si mama sakin ha?!!"
Hindi ko na kaya to madami nang masasakit na salita amg naririnig ko.
(A\N: pakinggan nyo po ung kanta maganda po yan Human po yung title)
~ I can hold my breath
I can bite my tongue
I can stay away for days if that's what you want
Be the number one
Oo natatanggap ko lahat ng sinasabi nila kasi sanay na ko sa school kasi ganyan din ako. Ganyan din yung mga sinasabi ni sakin.
~I can fake a smile
I can force a laugh
I can stay away for days of that's what you want
Give you all i can
Masakit para sakin kasi akala ko pede ko ma open yung sarili ko sa pamilya ko pero nag kamali ako.
~I can do it
I can do it
I can do it...
But im only human
And I even got fall down
Im only human
And Im crushing up break down
Your words in my head and in my heart
You threw me up and now I fall down
Cause Im only human
"Ma sorry po"
At saka ako tumakbo palabas. Hindi ko alam kung anong nangyari.
Blur na ang paningin ko dahil sa luha. Huli na ng malaman ko na may truck na parating and
*boooggggsssshhhhh*
*BLACK*
Mandy's POV
Huli na ng malaman namin na may truck. sinundan namin sya at nahuli kami ng dating.
Nasagasaan na sya mg truck.
Agad akong lumapit sa kanya.
"Rhianne sorry. Di ko dinasadya." Pagsasalita ko habang naiiyak na.
Nang makarating kami sa ospital hinanap namin agad yung doktor.
"Doc ano pong lagay ng anak ko?" pagaalalang tanong ni mama.
"didiretsohin ko na po kayo maam na hit and run po ang anak nyo. She's dead on arrival. Im sorry"
Nanigas ako p-patay n-na s-sya?
Pumasok ako sa room nya at nakita ko na may tumulong luha sa kanya.
"Sorry, sorry ,sorry,sorryyyyyyy. Di ko dinasadya" paghagulgol ka ba para bang maririnig nya ko.
Pagdating ko sa bahay nakita ko yung phone nya. Binuksan ko ung cp nya at naiyak na naman ako. Wallpaper nya kami nung magkasama kami sa Batangas. Sa likod ng case ng phone nya, may nakita akong papel.
Dear Mom and Sis,
Gusto kong magpasalamat dahil kahit na wala akong halaga sa buhay nyo, nagawa nyo pa din akong taggapin. Masaya ako kasi nakasama ko kayo. Ma kahit madami kang salita na masasakit na sinabi, mahal ko pa din po kyo. Nagpapasalamat ako kasi kahit na ganyan kayo hindi nyo pa din ako iniiwan.
Ate tungkol dun sa nasabi ko kay mama, sorry. Hindi ko naman talaga sinabi. Wala akong sibabi sa kanya. Wag kang mag alala i will keep your secret. Its still safe.
Alagaan nyo sarili nyo ha. Wala na ko pero babantayan ko kayo palagi.
Nag mamahal,
Annie
Nagkamali ako. Nakita ko yung mga drawing nya. Kami yon. Nung nasa Batangas kami. lahat.
Sorry lil sis sorry.
*the end*
