Het Echte Verhaal Van Peter Pan

6|gevangen

Zedd - clarity ft. Foxes
____________________

Wendy werd in een hut geduwd. Twee jongens met zelf gemaakte speren stonden in de hut, lettend dat ze niet ontsnapte. Peter kwam iets later ook naar binnen.

Hij ging op een stoel zitten en trok een andere stoel voor zich. "Zit", zei hij, maar ze bleef koppig staan. Peter gebaarde naar de jongens. Ze pakten haar bij allebei de schouders vast en drukten haar op de stoel. "Raak me niet aan!", Tegenstribbelde ze, maar het had niet veel zin.

Ze waren veel sterker dan haar. Peter keek haar met een glimlach aan. "Goed, je vraagt je vast af wat je hier doet". "Waar is hier?", vroeg Wendy terwijl ze om zich heen keek.

"Je bent op het eiland Neverland en je komt hier voor mij werken", Zei hij nonchalant en ze keek hem raar aan. "Ik kom hier werken..? Voor jou?", vroeg ze met een opgetrokken wenkbrauw en hij knikte.

Dit is echt niet normaal meer! Ik moet hier weg en snel ook. "Uhm...hebben jullie hier een wc?", vroeg ze en zette een zurig gezicht op. Hij keek kort naar de jongens en ze leidden haar naar de 'put'. Ze lieten haar daar achter en gingen een stukje verderop met hun ruggen naar haar toegekeerd op haar te wachten.

Dat was makkelijk. Ze keek of ze haar niet zagen en zette het op een rennen. Ze stopte pas toen ze het kamp niet meer kon zien. Ze stond nu in het binnenste van het bos. Het werd donker en koud. Brrr.. ik kan beter snel naar huis gaan. Hoe kom ik in godsnaam van dit vervloekte eiland af?

*kamp

"Waar is ze?!", Schreeuwde Peter woest tegen de jongens die haar hadden laten ontsnappen. "S-sorry peter!", zei de één. "We zullen haar meteen vinden!" Zei de ander.

Peter stuurde ze weg en sloeg zijn handen op zijn bureau tafel. Hij dacht kort fronsend na, waarna hij naar de grot liep waar de feeën werkten. "Luister goed!", riep hij en alle feeën stopten meteen met werken. "Stop met wat jullie aan het doen zijm en zoek over het hele eiland naar een meisje met donker blond haar".

De feeën gehoorzaamden en gingen meteen op zoek. Ik vind je wel Wendy, en je komt nooit meer van dit eiland af, dacht hij bitter en liep met kokend bloed terug naar zijn hut.

*Ondertussen bij wendy

Wendy liep nog steeds door het bos. Haar voeten begonnen pijn te doen en ze kreeg steeds meer honger. Uch waar ben ik? Wacht, wat was dat? Even leek het alsof Wendy een lichtje zag knipperen. Het gebeurt weer. Snel, snel, snel, lang, lang, lang, snel, snel, snel. Is dat niet het s.o.s signaal? Wendy rende zo hard als ze kon naar het licht.

Dat kleine, knipperende lichtje werd steeds groter en groter. Ze kwam bij een hoge boom aan waar een boomhutje in zat en waar het lichtje nog steeds zat te knipperen. Ze klom de ladder op die aan de boomhut vast zat en kwam uiteindelijk in een ruimte terecht waar een bed, al helemaal opgemaakt, een tafeltje met een stoel, een verder kijker, een kast en wat kratten met eten en drinken erin zaten.

Wat is dit? Wendy liep rond in de klaar gemaakte boomhut. Het leek wel alsof iemand verwachtte dat ze hier naartoe kwam. Opeens vloog er een heel klein mensje met vleugels bij het raam. "Hallo!" Zei het meisje. "Mijn naam is Fawn"

***

Wordt vervolgd...
______________________________________________
Thanks voor het lezen!!!  Tips, comments of votes altijd welkom!