Ερωτας στο θρανιο

κεφαλαιο 26

(Αυτό το κεφάλαιο είναι αφιερωμένο σε εσένα Μπάμια και στον Δηνοσαυρο)

??-"Πάρι δεν προκειτε να γίνει αυτό που σκεφτεσε" οπα οπα αυτός είναι ο.... Ο Αρης...

Ε-"Μωρη μουσητσα για αυτό τον κοιτουσες;"

Α-"Εγώ δεν θελω να εχω παρτηδες μαζί της"

Π-"Αυτό θα το δουμε" είπε και πείρε ενα χαμόγελο που δεν μου αρέσει καθόλου όμως

Ε-"Φεύγουμε εμείς Πάρι θα τα πούμε στο σπίτι" τον τραβηξα απο το χερι

[...]

Ε-"ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΚΑΘΗΣΤΕΡΗΜΕΝΟΣ;;; ΔΕΝ ΘΑ ΒΓΕΙΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΙΑΣΩ" είπα και άρχισα να τον κηνιγω μέσα στο σπίτι

Π-"Ελα ρε Ευακι μου ηρέμησε λίγο"

Ε-"ΤΙ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ ΡΕ ΞΕΦΤΥΛΑ. ΕΕ;; ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ;; ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ" του πεταξα ενα μαξιραλι αλλά το αποφυγε

Π-"Εύα σε παρακαλώ ηρεμισε" του πεταξα και άλλο και αυτό τον πέτυχε κάνοντας τον να χασει την ισορροπια του. Βρήκα ευκαιρία και πήγα απο πανω του και τον χτυπουσα στο στήθος

Ε-"ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΠΑΡΙ ΓΑΜΩΤΟ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΝ;; ΤΟΣΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. ΑΥΤΟΝ ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΛΕΞΕΣ" δεν προλαβα να τελειώσω και ενιωσα δυο χέρια να με σηκώνουν απο πανω του

Γ-"Ρε Εύα ηρεμισε σε παρακαλώ"

Πήγα πανω στο δωμάτιο και αλλαξα ρούχα. Θα βγω εξω να κάνω μια βόλτα δεν μπορω άλλο. Ντυθηκα και βγηκα εξω απο το σπίτι χωρις να μιλήσω σε κανεναν. Περπατουσα στον δρόμο και ήταν η ώρα να περάσω απεναντη για να πάω στο περίπτερο... Στην μέση του δρόμου ενιωσα κάτι και μετα όλα μαυρισαν...

POV Πάρι

Λυπει 3 ολόκληρες ώρες απο το σπίτι και έχω ανησυχήσει. Θα την πάρω τηλέφωνο δεν αντεχω. Με τον 3το ηχο το σηκώνει

Ε-"Που είσαι ρε Εύα όλοι σε ψάχνουμε"

??-"Συγνώμη αλλά η κύρια Εύα Χρήστου είχε ενα ατύχημα με ενα αυτοκίνητο και τώρα νοσηλεύεται στο νοσοκομειο"

Ε-"Σε πιο νοσοκομείο;" μου είπε το νοσοκομειο και το εκλησα

Γ-"Που είναι;"

Αλ-"Πως είναι;"

Ε-"Η Εύα είναι στο νοσοκομείο. Για αυτό σκαστε και παμε" σε λιγοτερο απο 5 λεπτα ειμασταν στο νοσοκομειο

Πήγαμε στην ρεσεψιον και μας είπε που είναι τώρα καθομασε στις καρέκλες και περιμένουμε. Δεν αντεχω εγώ φταιω για όλα... Αν πάθει κάτι δεν θα το αντεξω. Η Εύα ηταν, είναι και θα είναι η αδερφή μου το ίδιο και η Αλεξάνδρα. Καθόμαστε στις καρέκλες και βλέπουμε τον Άρη να βγαίνει απο το απέναντι δωμάτιο. Μαε βλέπει και έρχεται κατευθείαν προς το μέρος μας

Α-"Τι έγινε; Έπαθε κάτι η Εύα;"

Γ-"Τράκαρε με ενα αυτοκηνιτο"

Α-"Είναι καλά;"

Αλ-"Αν ξέραμε δεν θα καθομασταν ετσι" έκατσε και ο Άρης δίπλα μας και περίμενε