Aşkla Gelen

1.Bölüm Part 2

Arkadaşlar medyadakiler Ada ve Esra
Kitabımı okuyormusunuz acaba? Lütfen vote ve yorum atın. İyi okumalar.

Esra ile alışverişe çıkmam lazımdı. Giyecek doğru düzgün kıyafetim yoktu. Hemen Esra'yı bulmam lazımdı. Zaten son olanlardan sonra onu hiç görmemiştim. Umarım bana kızmamıştır. Çünkü o ağlamamı sevmez. Çok çirkin oluyorsun hem de gözyaşlarına değimiyor derdi. Hemen Esra'yı aradım ama açmadı.

Acaba başına birşey mi gelmişti. Hiç bir fikrim yoktu. Çok endilenmiştim. Saatlerce aramasını beklemiştim. Sonunda Esra'ya ne olduğunu öğrenebileceğim biri aradı.Ege... Aradıktan bir salise bile geçmeden telefonu açtım. İlk sözüm "Esra'ya ne oldu?"idi. Ege biraz bekleyip söze girdi. "Önemli bir şey yok."dedi. Ne oldu diye bağırdım ona. Benden biraz ürktü sanırım çünkü hiç ses çıkarmadı. Sonra konuşmaya başladı. "Esra şuan hastanede doktor başının döndüğünü o yüzden bayıldığını söyledi." dedi.

Ne bayıldımı? dedim. "Evet ama önemli birşey değil. " dedi. Ne yapabilirdim. Kıyafette almam lazımdı ama şuan önemli olan benim için bu değildi. Ege'ye "Hemen hastaneye gidelim."dedim. "Tamam. O zaman 10 dakikaya hazır ol yola çıktım bile." dedi ve telefonu kapattı. Elime hemem bir siyah tayt ve bir bluz aldım. Hemen üstümü değiştirip aşağı indim ve Ege'yi.beklemeye başladım. Dün bir bu gün iki ne oluyordu böyle. Kafam çok karışık.

Ege beni evin önünden aldı ve anında hastaneye götürdü. Doktor hastanın yanına girmemizde bir sakınca olmadığını söyledi. Esra'nın yanına gittim ve bana"Naber?"dedi. "Ne naberi ben iyiyim asıl sen nasılsın?" dedim. "Önemli bir şeyim yok sadece küçük bir başdönmesi işte bu kadar." dedi. Bende tamam dedim. "Telefonumu açmadın ya merak ettim" dedim. O da "Neden aradın ki?"dedi. Bende "Alışverişe çıkalım" diye aramıştım dedim.

"Tamam" hadi bir önce şurdan kurtulayım dermiş gibi dedi tamam kelimesini. Bende "Olmaz ben tek giderim, bu halinle seni gürültülü bir yere götüremem"dedim. "Ya bir şey olmaz şimdi doktorla da konuşuruz" dedi. Bende "Tamam, iyi öyle olsun" dedim. Doktor geldiğinde konuştuklarımızı duymuş sanırım çünkü "Alışverişe gitmen doğru olmaz dedi. Bende " Bak gördünmü?" dedim. Esra " Ama doktor bey gidemezsin demediniz ki." dedi. Doktor karşılık vermedi. Tamam hadi git dercesine bir bakış atmıştı. Ege de " Bende gelebilirmiyim?" dedi. Biz de aynı anda"Neyyhhhh" diye bağırdık. Ege yanlış duymadınız bakışı attı ve omuz silkti. "Tamam hadi bakalım." dedik.

Alışveriş merkezine geldiğimizde ilk olarak kozmetik mağazasına girdim. Renkli rujlar,ojeler.farlar ve parfümler aldım. Ege bana hayranlıkla baktı. Sonra da bravooo dercesine baktı. Sonra Esra ile giyim kısmına doğru ilerledik. Mağazaları gezdik yüzbinlerce kıyafet aldım. Ege arkamızda koştururken yorulmuş olmalı nefes nefese kalmış bize dik dik bakıyordu. Mağazanın ortasında elinde poşetler bıkkın bıkkın duruyordu.

Alışverişimiz bittiğinde yemek kısmına doğru ilerledim. Ege bunu görünce Allah'ıma şükürler olsun der gibi bize baktı. Bizde hafifçe gülümsedik. Buraya geldiğimizde sürekli yemek yediğimiz bir yer vardı oraya gittik. Yemeğimizi yedikten sonra Ege bizi eve bıraktı. Esra kötü olduğu için tek başına evde kalmasına izin veremezdim. Onu da aldım. Derler ya "film,pijama patlamış mısır" işte tam anlamıyla depresyonun ahlasını yaptık. Ben hala Çağatay olayını unutamamıştım.

Sabah olduğunda havaalanına gitmek için hazırlandım. Gece Ege ile konuşmuştum o götürecekti beni onlar ise sonradan gideceklermiş. Esra hala uyuyordu. Onu uyandırdıktan sonra hazırlanmasını bekledim. Daha sonra Ege gelene kadar dışarıda bekledik. Geldiğinde arabaya bindik ve hava alanının yolunu tuttuk. Havaalanına geldiğimzde uçak gelene kadar beni beklediler daha sonra da gittiler.

Yeni hayatım başlıyordu. Heyecanlıydım. En azından biraz. Bavulumı verip uçağa bindim. Telefonumu uçak moduna aldım pembe Hello Kitty'li kulaklıklarımı taktım ve kalkışın tadını çıkarmaya başladım. Şimdiden Esra ve Ege 'yi çok özlemiştim. Acaba onlar nereye gidecekti. "Aaaaa" diye mırıldandım. Tamamen unutmuşum. Esra'ya hangi üniversiteye gitceklerini sormamıştım. Arayamazdım da İzmir'e kadar da bekleyemezdim çünkü çok sabırsız bir insanımdır. Ne yapacaktım şimdi? Hemen hostesi çağırdım. "Arkadaşımı arayabirmiyim" dedim. Bana"Çok mu önemli bir şey var."dedi. Bende "O kadar önemli değil"dedim. Tamam o zaman dermişcesine baktı. " Kalkıştan sonra mesaj atarsın."dedi. Bende başımla onayladım.