Ο κολλητος μου;;

κεφαλαιο 1

Για αλλη μια φορά το σπαστικο ξυπνητιρι βαραει μέσα στα αυτιά μου. Που σημαίνει οτι πρεπει να σηκωθω για να ετοιμαστω. Σορρυ αλλά έχω και ενα σχολείο που με περιμένει. Σηκωνομαι και πάω στο μπάνιο. Κοιταζομαι στον καθρέφτη και... ΤΙ ΣΤΟΝ Π;;;... Πως είμαι έτσι;; Λυπαμε τον ανθρωπο που θα με δει σε τέτοια χαλια πρωί πρωί. Αφού πλένω το πρόσωπο μου και τα δόντια μου χτενιζω τα μαλλιά μου για να φενομαι σαν κανονικός άνθρωπος ρε παιδι μου. Κοιταζομαι στον καθρέφτη και παρατυρω μαυρους κυκλους. Ευτυχως υπαρχουν και τα κονσιλερ στην μυζερη αυτήν ζωή... Πάω στο δωμάτιο μου και ακούω την φωνή της μάνας μου...

-"Ανδριανα... Άντε κορίτσι μου έχεις σχολείο... Αχιλλεααα... Ξυπνά αγόρι μου"

-"Εχω ξυπνήσει ρε μάνα"

-"Οκ κορίτσι μου πηγενε ξυπνα και τον αδερφό σου"

Πωω κάθε μερα αυτήν η δουλεια θα γίνετε. Επειδή ο άλλος δεν μπορεί να σηκωνετε πρεπει να τον σηκωσω εγω. Πάω μέσα στο δωμάτιο του και πραγματικα βρομαει εδώ μεσα. Απορω πως δεν έχει πάθει κάτι. Πάω δίπλα απο το κεφάλι του και φοναζω

-"ΞΥΠΝΑ ΡΕ ΚΟΙΜΗΣΜΕΝΟ" με τον Αχιλλέα είμαστε δυδιμακια.

-"Τι θες ρε;" είπε ενω προσπαθούσε να ξυπνήσει

-"Σήκω έχουμε σχολείο"

-"Πφφ καλά φύγε να ντυθω"

Βγηκα απο το δωμάτιο του και πήγα στο δικο μου για να βρω ρούχα. Τελικά θα φορέσω ενα ψικοκαβαλο τζιν σορτσάκι, με ενα μαυρο στραπλες τοπακι, μια γκρι μακρυά ζακέτα και τέλος τα μαύρα σταρακια μου. Άφησα τα μαλιά κατω. Βαφτικα ελαφρά και έφυγα μαζί με τον Αχιλλέα με την μηχανή του

Γειααα αυτό είναι το πρώτο κεφάλαιο αυτής της ιστορίας. Πως σας φάνηκε;; αν θέλετε σχολιαστε και πατηστε και το αστερακι