YANLISIM SEN OL

DEVAM...

Her şey devam ediyordu belki  daha mutluydu artık belki de benden ya da benim kadar mutsuz ondan binlerce özür dilemek istiyorum sonuçta böyle bir şey yaşatmaya hakkım yoktu o ne güzel hayatına devam ederken ah bir anlık cesaretim sevgim...Pardon bir anlık sevgim öylemi  BİR ANLIK bir anlık  değil bir ömür yetmez belki sevgime  ama mecburdum.Bunları içimden bir sürü tekrarladım.Arkadaşlarıma anlatıyordum ama onlarda bir yere kadar anlıyordu belki de bu da yaşanmadan anlaşılamaz .Kendimle yüzleşemedim hala da öyle ne diyeyim.İçimde ki acıyı bence o anlıyordu belki de en iyi o anlıyordu.Ya eve gittiğinde ailesinden biri hüznünü fark ederse diye ben telaşlanıyordum . Bu sözler kalan yemek gibi bir yazı bunu da dertliyken yazmıştım.

Bazen insan sadece çekip gitmek ister hayattan her şeyden ama sonra ardında kalanları düşünür ve hayatına devam eder ve bunlar aynı şeyler tekrarlanır.Aynı kitabın arasında ki ayıracak gibi kitabın arasına koyarsın gidersin sonra gelir nerde kalmıştık dersin işte biri sizi bırakır gider üzer ve sen onun acısını unutmuş tam ondan nefret ederken gelir ve nerde kalmıştık der.Şunu bilmezler ki ne ben kitabım ne de sen ayıracak sen artık benim kitap ayıracağım olamazsın be.Bu kadar mı üzdüm dedin.Sen beni üzmedin giderken öldürdün sen beni sensiz bıraktın yağmurda ben pencereden bakarken seni başka biriyle gördüğümde ne hissettiğimi düşünmedin ve bana gelip ben seni üzdüm mü?Sen beni kahrettin ama bilmeden şimdi de bilmeden özür dilersin ben de seni bilmeden affederim sonra sen beni bilmeden yine terk eder gidersin benim bilmeden canımı yakarsın sonra tabi yine bilmeden benim canım acır ölürüm ve tam bilerek toparlanırken......VE YİNE SEN...