A Week Of Love

Chapter 1

Chapter 1

Sabi nila “everything happens for a reason”. Sabi rin ng bestfriend ko “nasaktan ka man ngayon, mawawala rin yan, iiyak mo lang lahat ng sakit. Tandaan mo hindi kita iiwan”. Sinabi nya yan sakin nung na heart broken ako sa first love ko. Ang sakit pala kapag binigay mo lahat ng pagmamahal mo sa isang tao tapos sasaktan ka lang pala nya, buti nga di ko binigay ang virginity ko. Buti hindi ako tulad nung iba na iniwan na! binuntis pa!. Simula nung nangyari sakin ang first heart ache ko naging bitter na ko. Pati magsyota sa kalye sinisigawan ko na walang forever at gagaguhin ka lang ng kasama mo. Totoo naman kasi sa umpisa sweet sweetan lang yan pero kapag nagtagal lalabas rin ang tunay na kulay nyan. By the way my name Sharlene San Pedro, my friends call me Shar kasi yun naman ang nickname ko. I am second year college and taking up BS psychology, I'm 17 years old turning 18 next month.
Hindi naman talaga ako bitter dati, dahil lang kasi ito sa ex ko na niloko ako. Simula noon nabago na tingin ko sa lahat ng lalaki, syempre except sa father ko. My father is the man in my life, he always stay at my side. Nakakatuwa nga si papa, nung kabataan nya kasi grabe sya kung manligaw at sabi ni mama ni isang beses daw hindi sya pinaiyak ni papa, kaya simula noon gusto ko ang lalaking makakasama ko sa habang buhay ay katulad ni papa. Akala ko yung ex ko na yun, pero hindi pala. Isa pala syang taong walang kwenta. Ngayon nakamove on na ko sa lokong yun, pero yung sugat at sakit hindi na mawala sa puso ko.

“Shar”nagulat ako nang biglang may tumawag sakin. Pagtingin ko yung bestfriends ko pala sina Joyce at Joana. Si Joyce yung bestfriend na nag sabi sakin na iiyak ko lang ang sakit, sya rin ang kasama ko nung mga panahong lugmok na lugmok ako. Si Joana naman na meet lang namin sya ni Joyce this sem. Transferee kasi sya, naawa kami kasi lagi syang nagiisa so we decided na yakagin sya maglunch and nagulat kami ni Joyce kasi akala namin tahimik sya luka luka rin pala, sa sandaling panahon nayon nalaman nya na lahat ng tungkol sa ming dalawa ni Joyce para ngang matagal na kaming magkakakila. Silang dalawa ang lagi kong kasama, wala kaming iwanang tatlo, ginaya nga namin yung motto ng THE ORIGINALS “always and forever”.

“Bakit ngayon lang kayo? Kanina ko pa kayo inaantay”salubong kong bati sa dalawa.”Ano ba yan! 5 mins. Lang naman kaming late, masyado ka namang OA”sagot ni Joyce with matching pagtataray pa “every seconds is important, bakit kasi ang tagal nyo” tanong ko. “dumaan kasi kami sa isang shop and nakita namin to” sabi ni Joana at nilabas ang tatlong bracelet, matching bracelet sya and satingin ko binili to ng dalawa para saming tatlo. “Ang cute naman” sabi ko kasi sobra talaga ang cute nung bracelet. “Cute talaga yan,dali na isuot mo na para malagyan na ulit yang kamay mo ng bracelet, matagal naring walang nakalagay jan simula nung..” “simula nung ano joyce?” sabi ko dahil alam ko kung ano ang idudugtong nya “ops awkward” sabbi ni joana “ano kaba naman Shar joke lang, alam namin namin na kaya mo tinanggal yung bracelet na nakalagay jan dati kasi gago yung nagbigay nun”sagot ni joyce “talagang gago yung taong yun wala pang kwenta, lahat ng lalaki sa buong mundo walang kwenta” sabi ko at napansin ko na nagtinginan yung dalawa na ngumingiti pa “wewewewewew”joyce “wowowowowow” joana  “bitter alert” sabay nilang sabi. “hay naku nagsasabi lang ako ng totoo”sagot ko “ok,tara na nga malalate pa tayo sa movie na panonoorin natin eh!” sagi ni joyce“Ang dami niyo kasing drama”sabi ko at sabay sabay na kaming pumasok sa mall habang nagkukulitan at nag aasran.