WHY?!

"What if ikaw ang napiling maging President of the Philippines. Do you accept the opportunity or you are going to Ignore it?" Teacher said.

Chin up, Chest out, and Proudly speaking "Of Course ma'am! I said.

Then, "Why?" Teacher said

Shock! Yuko ulo, Nervous. "Hm. Be------be--becau---se-- I-----It---It's a Bi-----g. Hm.------Because It's a Big Opportunity!" I said.

"Ok!" Teacher said.

Hot-seat!!!!!!!! No! Hot Stand pala! Hahahahahaha! Lol!

"Grabe talaga! Kaya takot ako sa ganong klaseng tanong eh! Busit na Teacher to! Mapapatay ko to! Lord! Sana Bakasyon na!" Pabulong kong sinabi.

"Yes, Villacruz? May sinasabe ka?!" Teacher said.

"Oh! Me? Nothing Madam Beautiful!" I said.

"Good!" She said

Krrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrring!

"Okay class! Good Day!" she said.

"Omygod! Thank god!" I said.

Paglabas ko ng Room ko. Pumunta ako sa liniligawan ko, Si Kim Ichigawa. Halos 4 years ko na syang liniligawan. Since, 2nd Year High school. Half Japanese at Filipino si Kim. Kaya ko sya linigawan kase sobrang ganda nya, Matalino, Mabait, Masipag etc. Nasakanya na ang lahat ng magagandang bagay sa mundo! Kaya nagtagal ng ganon yung pangliligaw ko kase sinabihan nya ko na Hindi pa sya pwedeng magkaroon ng boyfriend kapag high school, sa college palang daw sya pwedeng magkaroon ng boyfriend kase Super dupper Strick ng parents nya. Bale patago ko syang liniligawan. Bale sinabe ko sakanya na handa akong maghintay kahit pumuti at mangulubot ang balat namin. Bale pumayag naman sya. Hanggang eto ako ngayon NGSB Dahil gusto ko sya yung First and Last ko. Ganon ko sya kamahal! Kaya kapag pinagpalet nya siguro ako sa iba, siguro magpapakamatay nalang ako. Ao yun nga! Balik tayo sa Paghihintay ko sa labas ng room nila.

"Oh! Robe! Kanina ka pa ba dyan?" Kim said.

"Hm. Kakarating ko lang" I said,

"Ah sige. Teka lang ha. Hindi pa kase tapos tong ginagawa namen." she said

"osige" I said.

"Saglit na saglit lang to. Promise!"  she said.

"Oonga. Gawin mo na para agad kang matapos." I said.

"Sige!" she said.

After 47 minutes........

Isa isang naglalabasan ang mga Classmate ni Kim. Kaya pisilip silip na ko. Hanggang sa si kim nalang yun natira sa room nila.

"Yesssssssss! TAPOS NA RIN!"  she said.

Nagulat ako sakanya sa lakas ng sigaw nya

"Maam! I'm done! Good Day! Labya!"  ahe said

Madilim dilim na rin yung mga oras na yon. Halos 1 oras akong naghintay sa labas para kay Kim. Pero It's okay. Atleast nasiguro ko na ligtas syang makakauwi.

"I am very sorry Robe! Hindi ko alam na aabutin ako ng isang oras! Sorry talaga!" she said while she is crying.

"Ano ka ba?! Bakit ka umiiyak! Hindi naman ako galet. Tama na(pinunasan ang luha) Tara na uwi na tayo. Ihahatid nalang kita sainyo" I said.