İlk gördüğüm zamanı hatırlıyorumda ne kadar saf ve güzel gözükmüştün bana bahçede.Nerden bilebilirdimki seni sevmenin dünyanın en zor işi olabileceğini.Kıssaslar gerekmiyor demiştim haklıydım. Seninle yaşlanmak birlikte emekli maaşını çekmek oturacak yer olmadığını görünce gençlere söylenmek aldığımız maaşa küfür etmek.Benim mütevazı hayalim buydu belkide.Asla olamayacağını bildiğim için hayal olması hoşuma gidiyordu belkide.Sen bu hayalimi bile bana çok gördün.Bana sorunların olduğunu söylemiştin.Hangimizin sorunları yokki.Belki kendimizi yetim öksüz çocukların yerine koymalıyız.Gerçek acının ne olduğunu ancak o zaman anlayabilirdik.Seni sevmek çok zor demiştim haklıydımda en kötü durumda yanında olmaya çalıştım.Bana arkadaş olarak kalalım demiştin.Bu hiç olmadı.
