Last First Kiss ~ || One Direction || Nederlands ||

Hoofdstuk ~ 1

JOUW POV:

Ik was vreselijk moe van mijn reis naar Londen. Ik was juist terug van mijn familie, maar besloot om een tijdje alleen te wonen; in Londen. Ik verliet het vliegveld en begon mijn cours naar de bushalte. Het regende ongelooflijk hard en mijn haar zat helemaal in de war. Mijn jas was doorweekt, en mijn pumps mochten wel de vuilbak in. Toen ik de bushalte eindelijk bereikt had, zat ik er helemaal alleen. In feiten, was er niemand in de hele weide omtrek. Vreemd, ik dacht toch dat Britse mensen elke dag de bus pakten... 

Alleszins, ik zat nu al anderhalf uur op een bus te wachten. Eerlijk gezegd wachtte ik op een teken van leven, omdat er nog steeds niemand voorbij liep of reedt. Mijn lippen werden blauw van de kou, mijn benen bibberden, en omdat mijn pumps doorweekt waren voelde ik mijn tenen eraf vriezen. Elke uitademing vormde een klein wolkje dat uit mijn mond op stoof. Een bepaald moment dacht ik dat ik dood zou vriezen, toen ik een klein zwart stipje dichterbij zag komen. Ik kreeg terug hoop en sprong overeind om naar het kleine autootje dat dichterbij kwam te zwaaien. Het autootje kwam dichter en dichter, toen het recht voor mijn neus stond.

"Mevrouw, wat doet u hier?" een klein raampje werd opengeschoven en een agent verscheen uit de auto. "Ik wacht op een bus naar de stad, maar ik zit hier al meer dan een uur te wachten" legde ik de agent uit. Hij zweeg een tijdje, mij aanstarend met een geamuseerde blik. "Het spijt me juffrouw maar het busstation staakt vandaag" grinnikte hij. In minder dan een seconde voelde ik me dom en stroomde er een gedachte van 'tuurlijk' door mijn hoofd. "Stap in de auto, dan breng ik je wel." zei de agent vriendelijk en opende de deur voor me. Ik gooide mijn bagage op de achterbank en plofte neer in de voorste zetel. De warmte van de auto ontspande me en bracht me een gevoel van eindelijke bescherming. "Waar moet ik u naartoe brengen?" vroeg de chauffeur met een vriendelijke blik. Ik had een appartement gereserveerd, ergens in de stad, en die was.... Die was in... Oh nee. Shit! Ik ben het adres vergeten! Mijn gezicht veranderde van comfort naar paniek en onverantwoordelijkheid. "Vergeten?" grinnikte de chauffeur. "Jaja Lach maar" zei ik, en daardoor begon hij alleen maar harder te lachen. Ik kon wel door de auto zakken van schaamte, maar langs de andere kant vond ik het ook wel grappig. 

"Kijk meisje, ik ken een straat waar ze mijn dochter hadden opgevangen toen ze weggelopen was. Ze hadden er goed voor gezorgd en er wonen ook heel aardige mensen in die straat, moet ik je ernaartoe brengen? Misschien vind je daar onderdak." stelde de agent voor. Opluchting bracht me weer hoop en ik knikte meteen. "Ja! Bedankt!" zei ik vol enthousiasme. De agent knikte en reed verder. Ik was blij dat hij tenminste een oplossing had gevonden, en al super blij dat hij me niet naar de gevangenis bracht om daar te overnachten. Wat een nachtmerrie.

"Zo juffrouw, nu ligt het aan jou. Zoek maar een huis uit dat je wel leuk lijkt en klop aan of je daar voor een tijdje mag logeren." zei de agent toen hij de auto stopte in een mooie wijk. "Heel hard bedankt meneer! Dit zal ik niet vergeten" zei ik terwijl ik mijn bagage uit de auto tilde."Veel succes mevrouw, tot ziens" knipoogde hij. De auto reed zachtjes weg, en toen hij helemaal uit het zicht was draaide ik mij om om de straat af te lopen naar een gezellig huis. Er waren heel veel mooie huisjes hier, maar mijn voorkeur ging naar een groot wit huis. Het leek erop dat er een groep mensen in woonden, en ik hou wel van een beetje gezelschap. Ik stapte op mijn gemak naar het kleine opstapje dat leidde naar een terras voor de deur. Toen ik dicht genoeg kwam, lichtte er een klein lampje op bovenaan de deur.

Ik zuchtte nog een laatste keer, voor ik mijn hand uitstak en zachtjes op de deur klopte. Binnen klonk er gelach en geroep, maar dat stopte direct bij mijn derde klop. Er kwamen luide voetstappen richting de deur, toen de deurknop draaide, en er een knappe, grote jongen in de deuropening verscheen. "Dag schoonheid, kan ik je helpen?" glimlachte hij. "Erm ja... Ik vroeg me af of ik hier een tijdje kan logeren..." stotterde ik. De jongen had een simpel t-shirt aan, maar toch zag hij er supergoed uit. Je kon zijn spieren recht door zijn t-shirt zien, thank God. "Ja hoor, tuurlijk :) JONGENS!" zei hij glimlachend. Bij zijn laatste woord draaide hij zich om en riep een klein groepje gasten bij elkaar. Er verschenen drie andere knappe jongens uit de rechtse deuropening. Hun schattigheid maakte me aan het lachen. "Mij mag je Liam noemen, :) Dit is Zayn..." zei hij, wijzend naar een jongen met donker, rechtopstaand haar en super schattige ogen. "Hi :)" glimlachte hij, en stak zijn hand op met een teken van welkom. "...Dit is Louis..." zei Liam weer, nu wijzend op de schattigste die er stond. Hij had een grijze muts op en droeg een gestreept tshirt. "Hallo! :)" glimlachte hij, met een superschattig accent. Hij had een heel tedere stem, en het was ontspannend om naar te luisteren. "Hier heb je Harry," Liam wees nu naar een knappe jongen, met warrig haar dat alle kanten uitstond, het waren niet echt krullen, maar het was ook geen plat haar. Het stond hem wel goed, héél goed eerlijk gezegd. "Hey :)" knikte hij, een beetje verlegen maar toch heel zelfzeker. "Ennnn, dan hebben we als laatste nog Niall... Um gasten, waar is Niall?" zei Liam, rondkijkend of hij een andere jongen vond. "YehYeh, ik ben hier." een knappe blonde gast verscheen uit een deuropening, die blijkbaar leidde naar de keuken. Hij had een broodje vast, waarvan hij een grote beet nam. Toen hij iedereen voorbijstak en voor me kwam staan, nog altijd kijkend naar zijn broodje, - ik denk dat hij me nog niet eens doorhad - keek hij op. Met glinsterende oogjes, en een propvolle mond - waar een stukje sla uitstak - keek hij me aan. Hij leek sprakeloos voor een paar seconden, maar al snel stotterde hij iets uit. "Hey-llo..Eh. Ik bedoel hi" zei hij, onzeker van wat hij moest zeggen. Zijn verwarring maakte me aan het lachen. Ik stak mijn hand uit om me voor te stellen. "Hallo :) Jullie mogen me J/N noemen" lachte ik, Niall's hand schuddend. 

"Cool! Geweldig om nieuw gezelschap te hebben!" Louis sloeg een arm om mijn schouder en duwde me het huis in. Verschillende stemmen riepen verschillende verwelkomingen door elkaar. Liam en Louis liepen naar boven, Zayn en Harry de keuken in, en ik plofte neer naast Niall in de zetel. Hij keek me aan terwijl ik mijn pijnlijke voeten verloste van mijn pumps. "Gosh..." zuchtte ik. Niall begon te lachen, "Lange dag gehad?" vroeg hij me met zijn schattige stem. "Amai nog niet. Ik bedoel, ik heb net 5 uur in een vliegtuig gezeten, en daarna nog minstens anderhalf uur op een bus zitten wachten." zei ik terwijl ik mijn hoofd achterover gooide en ontspande. "Maar er zijn vandaag geen bussen?" - "Precies" beaamde ik de blonde jongen, toen hij begon te lachen. We praatten over een paar maffe dingetjes en leerden elkaar kennen. Hij vertelde me ook algemene informatie van de anderen. "J/N! We hebben net even snel opgeruimd boven. We realiseerden dat we maar 5 slaapkamers hebben - voor elke jongen één - Dus is het erg als je met één van de jongens moet slapen?" vroeg Louis terwijl hij samen met Liam de trap af stommelde. Ik opende mijn mond om te antwoorden, maar Niall was me net voor. "Ik heb nog een tweede bed staan in mijn kamer van toen dat mijn tante kwam logeren. Ze kan daar blijven, geen probleem voor mij" stelde de blonde voor. "Goed idee Niall, is dat goed voor jou, J/N?" vroeg Liam vriendelijk. Ik knikte en sloot mijn ogen om verder te genieten van de gezellige warmte van de kachel. "Hey jongens, - en eh meisje, ik en Zayn kunnen niet kiezen wat te koken. Is pizza oké voor vanavond?" riep Harry vanuit de keuken. "hm ja, pizza's great." murmelde ik. Liam en Niall begonnen even te lachen. Ik ben blij dat ik hier terecht gekomen ben, het is hier echt geweldig.