Hər şənbə səhəri saat 12den keçməmiş.oyanmayan mən saat 8:40 da filan gözlərimi qəfil açdım.Saat necə yadımda qalıb ? Çünki gözlərimi açar açmaz telefonu açdım . Səbəb- mesajıma cavab gəlibmi deyə səbirsizliyim idi.Ancaq heç nə gəlməmişdi.Nə mesaj nə zəng ..Heç nə.Bir an özümü çox pis hiss etdim səbəb isə dəyərsiz olduğumun sübutu ido axı bu.Bir insana ayrıldığn deyirsən ancaq niyə deyə maraqlanmır heçnə soruşmur heç olmasa necə istəyirsən deyə cavab da yazmır.Nəysə onsuz da bütün günümü bu fikirlərlə məhv etməyə kifayət qədər vaxtım olacag.Yerimdən qalxdım bütün gün boş boş firlandım.Maraqlı heç bir şey etmədən sadəcə eyni özümü kiçilmiş kimi hiss etdyim duyğu ilə baş başa keçirdim həmin günü.Günün sonunda özümə söz verdim məgər belə önəmsizəm niyə önəmsəyirəm? Sabahdan etibarən heç nə olmamış kimi həyatıma davam edəcəyimə özümə söz verdim.Əslində istəduyum bu deyildi ? Məni narahat etməsin niyə , yox , çən ayrılmaq istəmirəm falan filan deməsin.Bəlkə də başa düşməsəm də arzuolunan bir ayrılıq idi dünən yaşadığım..
