Camı var gücümle ittim ve dışarı atladım. Çiftliğe yaklaşmanın heyacanı gittikçe artıyordu. Karşıma birden tel örgüler çıktı. Hiç bitmeyen bu telde ilerlerken telin diģer tarafında beyaz tenli, eli yüzü kir içinde o pijamalı çocuklardan biri oturuyordu. Aradığımı bulmanın sevinciyle "Ben Jim " dedim. Ela gözlerini kaldırıp çiftliğe bakarak "ben de Cornielle " dedi.
"Kaç yaşındasın?"
"8.5 ya sen?"
"Bende 8." dedim.
"Yanında yiyecek bir şey var mı?" diye sorduğunda şaşırmıştım. Fakir olmalıydılar. Ona çikolatamın geride kalanını verdim ve bu an bizim ilk paylaşımımız oldu. Yeni arkadaşımı görmeye hergün gidiyordum. Bazen de gittiğimde onu bulamıyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevgili Cornielle
Adventureİki kitaptan alına ilhamlar sonucu oluşan bu yeni şaheseri sizlere yazarak sundum içinde geçen konularda arada dram da var ama güzel bir kitap mutlaka okumalısınız.
