Hikayem aslında yeni başlıyordu benim . Kim inanırdı ki bende aşık olmuştum . Okulun kötü kızı nalmes soykıran okula yeni gelen bi süt çocuğa aşık olmuştum . Kinliydim ,nefret dolu ve aynı zamanda mutlu ona kızmamın tek nedeni zaten acı çekerken bana olmayacak bir hayal kurdurmasıydı mutluluğum ise bana sevmeyi öğretmesi . Yapma dedim içimden daha çok aşık etme daha çok üzülürüm dedim ama iş işten geçmişti o öylece beni bırakıp giderken ben sadece izleyebildim . Adil değildi . Hiç adil değildi . İlk aşkımın gözlerimin önünde can vermesi haksızlıktı işte o zaman dedim kendi kendime sevmeyeceksin ki üzülmeyesin nalmes hayatını zindana çeviren herkezden intikam alacaksın , onların üzerlerine adeta yağacaksın . Ya başlamayacaksın ya da bu oyunun hakkınıı vererek oynayacaksın . Onları pençelerine alıp kafalarını sıkacaksın çünkü sen gecenin öfkesisin çünkü sen karanlığın kraliçesisin . O zaman ona göre davran nalmes üzülme hayat senden daha ne alabilirki sevdiğin herşeyi aldı artık kaybedecek bir şeyin yok sen artık bir meleksin kara melek . İtiraz edemezsin bu hayata ama baş kaldırabilirsin çünkü sen kurtuluş yolunda can verenlerden değil kurtuluş yolundakilerin canını alansın kurtulmak değil amacın yakmak yandığın kadarını yakıyorsun ve sen kül olmuşsun erimişsin ama bir anka gibi küllerinden doğuyorsun sen ...
