ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ

- ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ - Ήρθαν πάλι τα πουλιά! Στη στέγη μου μαζεύτηκαν και με καλούν να φύγω μαζί τους! Το ίδιο συναίσθημα κυριαρχεί στην ψυχή μου ξανά! Η λαχτάρα για το ταξίδι. Η γλυκιά ηδονική αίσθηση της περιπέτειας και της απόλυτης ελευθερίας! Αν βγω στη στέγη, ανοίγω την πόρτα των ονείρων! Τον κόσμο μιας άλλης διάστασης που λαχταρώ να εξερευνήσω! Είμαι έτοιμος νομίζω. Έτσι πίστευα και την προηγούμενη φορά που είχαν έρθει τα πουλιά. Μα πάντα αυτό το αλλά με σταματάει την τελευταία στιγμή. Το Μέγα δίλημμα! Αν βγω στη στέγη, αν ανοίξω αυτή την πόρτα, αν τέλος φύγω μαζί τους, το ταξίδι δεν θα' ναι σαν του Νιλς Χόλγκερσον, ούτε σαν του Γκιούλιβερ. Θα είναι ταξίδι χωρίς επιστροφή. Αν η πόρτα κλείσει πίσω μου, δεν ξανά ανοίγει! Τι νόημα έχει όμως να κερδίσω ένα νέο κόσμο αν χάσω τον κόσμο που μέχρι σήμερα έχω δημιουργήσει ; Θα ξεκινούσαν οι εξερευνητές προηγούμενων εποχών να ανακαλύψουν τους νέους κόσμους, αν γνώριζαν πως δεν θα επέστρεφαν ποτέ πίσω; Σίγουρα όμως δεν θα το τολμούσαν ποτέ αν σκέφτονταν έτσι πριν το ταξίδι. Με τα πουλιά μου όμως είναι αλλιώς. Φεύγεις με σκοπό να μην επιστρέψεις. Μα, όπως και την προηγούμενη φορά, έχω την αίσθηση πως δεν θα υπάρξει επόμενη. Ή τώρα ή ποτέ. Κάπου εδώ το δίλημμα τελειώνει. όταν όλη σου τη ζωή προσπαθείς και τελικά καταφέρνεις να φτιάξεις τον κόσμο γύρω σου ιδανικό και όμορφο, τότε είναι σχεδόν αδύνατο να τον εγκαταλείψεις προκειμένου να αναζητήσεις ένα καινούριο κόσμο. Κλείνω και πάλι τα μάτια και τα αυτιά μου. Σφίγγω τα δόντια και μουρμουρίζω. «Αφήστε με ήσυχο... Φύγετε απ' τη στέγη μου. Ας χάσω το άγνωστο. Αφού έφτιαξα το γνωστό όπως το ήθελα, επιλέγω αυτό!» Μα τα πουλιά δεν φεύγουν εύκολα, τα' ακούω να μου λένε... «Τότε γιατί μας τυραννάς; Γιατί μας ψάχνεις; Τι θέλεις από μας;» Πάντα οι ίδιες ερωτήσεις. Ποτέ δεν απαντώ. Δεν ξέρω να απαντήσω. Έτσι πιστεύω πως δεν θα ξαναρθούν. Μα να τα πάλι στη στέγη μου! Γιατί μας τυραννάς; Γιατί μας ψάχνεις; Τι θέλεις από μας; Τα θέλω όλα! Ή μάλλον... Δεν ξέρω τι θέλω. Τελικά ... Τον εαυτό μου τυραννώ! Έφυγαν. Μα ξέρω πως είχαν δίκιο. Ποτέ δεν ήρθαν μόνα τους. Πάντα εγώ τα καλούσα και πάντα εγώ τα έδιωχνα. Πρέπει να δώσω ένα τέλος σ' αυτό τον παραλογισμό. Έφυγαν, μα πολύ φοβάμαι πως θα ξανάρθουν! Το έχω ζήσει ξανά και ξανά το ίδιο έργο. Ρωτάω την ψυχή μου... «Τι πρέπει να κάνω την επόμενη φορά; Ποιο είναι το καλύτερο για μένα; Μήπως να τα ακολουθήσω και ότι γίνει;» Η απάντηση που παίρνω είναι άμεση και ξεκάθαρη. «Γιατί με ρωτάς κάτι τέτοιο; Η απάντηση βρίσκεται μπροστά σου! Στην πραγματικότητα έχεις απαντήσει ο ίδιος σ'αυτή σου την ερώτηση πολλές φορές ως τώρα!» «Εγώ έχω απαντήσει; Και μάλιστα πολλές φορές;» «Ναι , εσύ!» «Τι εννοείς; Εγώ το μόνο που ξέρω είναι πως είμαι μπερδεμένος. Δεν είμαι σίγουρος για το τι πραγματικά θέλω να κάνω όταν έρχονται τα αναθεματισμένα πουλιά. Είμαι μπερδεμένος και βρίσκομαι σε σύγχυση. Επομένως πως είναι δυνατόν να έχω απαντήσει σ' αυτό που σε ρώτησα;» «Η απάντηση, σου δίνονταν ξεκάθαρα κάθε φορά που έδιωχνες αυτά τα πουλιά και τους δήλωνες πως δεν θα τα ακολουθούσες. Αυτό ήταν που πραγματικά ήθελες! Οπότε, αυτό είναι και το καλύτερο για σένα.» «Μα τότε γιατί έρχονται και ξανάρχονται; Γιατί με τυραννάνε; Γιατί μου βάζουν πειρασμούς;» «Μην τα βάζεις μαζί τους! Δεν έρχονται από μόνα τους! Εγώ τα στέλνω!» «Εσύ; Τι εννοείς εσύ; Πως και γιατί τα στέλνεις εσύ;» «Χα χα! Ηρέμησε! Καταρχήν το μόνο που κάνω είναι να ανταποκρίνομαι στις αναζητήσεις σου. Δεύτερον, ποτέ δε μου ξεκαθάρισες πως δεν θέλεις να σε επισκεφθούν ξανά. Κάθε φορά που τα ζητάς, εγώ σου τα στέλνω! Τι ψυχή σου θα ήμουνα αν δεν έκανα ότι μου ζητούσες;» « Με δουλεύεις;» «Για ποιο λόγο θα έκανα κάτι τέτοιο; Απλά προσπαθώ να σπάσω τον πάγο ανάμεσα μας!»   «Και τι πρέπει να κάνω τώρα; Μια δήλωση πως δεν θέλω να μου ξαναστείλεις τα πουλιά;»  «Δεν χρειάζεται να κάνεις καμιά δήλωση. Εγώ θα είμαι πάντα δίπλα σου και θα ανταποκρίνομαι σε κάθε σου επιθυμία. Αυτό που σίγουρα όμως δεν πρέπει να κάνεις, είναι να νιώθεις μπερδεμένος και ένοχος για μια απόφαση που δεν πήρες. Τη στιγμή που γνωρίζεις πως αυτό που αποφάσισες στην παρούσα φάση, είναι αυτό που πραγματικά θέλεις και πιστεύεις πως σε εκφράζει απόλυτα. «Κοίτα να δεις που ενώ αρχικά νόμιζα πως είχα πέσει θύμα χλευασμού και ειρωνείας από την ίδια μου την ψυχή, τελικά όσο το σκέφτομαι, αισθάνομαι πως έλαβα την ποιο απλή, λογική και σοφή απάντηση!»

«Χαίρομαι που το κατάλαβες! Και θα χαιρόμουν πολύ περισσότερο αν στο εξής φρόντιζες να ρωτάς την ψυχή σου πριν αποφασίσεις για οτιδήποτε!»