De kogels floten langs ons heen, ik had de dood nog nooit van zo dicht bij gezien. Opeens wees acht onze redding aan, de jungle, het national park. Dat was de kans op overleven. Daar hadden we fruit, beschutting en meer dan genoeg hout voor onderdak. slim ontweken we een paar boomstronken en sprongen we over een omgevallen boom heen. Opeens rende acht naar een boom en wenkte me om daar ook te komen. We hadden daar prachtig uitzicht over de truck en de anderen. Ik keek mijn ogen uit, "wat een uitzicht" vluisterde ik naar Acht. Hij knikte. aan zijn gezicht te zien was hij ook rederlijk onder de indruk. Maar toen gebeurde er iets raars, Terry viel opeens op z'n knieen en greep naar zijn borst. "Is hij dood?" "ik denk t wel" zeiden Acht en ik tegen elkaar. Opeens viel de truck rijder neer. dit kon geen toeval zijn. Er moet ergens een sluipschutter zitten. Ik bad tot de goden als dank dat de rebellen werden afgeleid. We klommen uit onze boom. Zonder iets te zeggen rende we verder de jungle in, totdat we niks meer van de bewoonde wereld konden zien of merken. Acht begon als eerste met praten. "Laten we onderdak boven in een boom maken! Dan zijn we veileg voor roofdieren enzo, en we hebben uitzicht rond het gebied, zo kunnen we zien of er rebellen aan het zoeken naar ons zijn" "goed idee" antwoordde ik. "gelukkig hebben we machette's bij ons, zullen we beginnen met hout hakken?" "oke" antwoordde Acht. "Hopelijk zijn we klaar voor het donker word" Zwijgend hakten we hout. We waren nog steeds in shock van vanochtend. Ik sleepte een stapel takken
