Z: Oğlumu verin bana . Oğlum. Allahuekber Allahuekber. Kerem ya beni kendi isteğinle uyandırdın ya da kafana silah dayadılar umarım ikincisidir.
K: oğlumu görmeye geldim
Z: iğlimi girmiyi gildim. Lan hani sen bu çocuğu istemiyodun.
K: Allahım nasılda özlemişim dedim fısıltıyla.Sonra birden ağlama sesi duyuldu. Hemen o tarafa yöneldim. Baktığımda dünyalar tatlısı bir çocukla karşılaştım. Bu benim oğlummuydu? Şuan zeynebi bıraktığım için, oğluma babalık yapamayacağım için kendime lanet ediyorum. Kendinden başka kimseyi dùşünmeyrn bencil bir adamım ben. Ne olur beni aff-
Z: KEREEEEEEEEEM!!!
K: HI . Ne . Noldu?
Z: ne olacak yarım saattir bağırıyorun.
K: Neden?
Z: çocuğumu emzirecem de ondan.
K: hı tamam.
Z: Çıksana
K: tamam.
Kerem çıkarken gözünden bir kaç damla yaş düştü. Çok özlemişti marulunu. Ettikleri kavgaları, sonra hemen geri barışmalarını... herşeyiyle çok özlemişti Zeynebi. Ama gerçeği söylese bile zeynebin şu saatten sonra affetmeyeceğini düşündü. Affetmese yerden göğe kadar haklı dedi. Ama ne olursa olsun bir şekilde kendini affettirecekti. Önce gerçeği anlatmakla başlamalıyım diye düşündü.
Slmmmmm. Bir günde üç bölüm yazdım. Hergün yazıcam ins. SINIR AYNI
