Bu hafta Eylül'ü başka bir şehirde göreceğim ilk haftasonuydu.Klasik bir terminal sefasında sonra şehirlerarası otobüslerden birine bir bilet alıp Eskişehir'e doğru yola koyuldum, o ertesi gün gelecekti.Vardığım gece öyle bir salaklık yaptım ki dillere destan.Sabaha kadar dizi izleyip uyumadım 1 saat, var yok uyudum.Kalkıp Eylül'ü terminale almaya gideceğim sıra uyku sersemi olsa gerek (ya da saf aşıklıktan) yanlış tramvaya bindim.Eylül çoktan inmiş terminalde beni bekliyor.Geldi mi üst üste gelir ya işte telefonum tramvayda çekmiyor.Mesaj atıyorum gitmiyor, arama desen zaten yapamıyorum.Tramvaydan iner inmez koşa koşa doğru Eylül'ün yanına gittim, yaklaşık 3 yılda bir çok kez karşılaşacağım o suratla ilk orada karşılaştım.Kaşları çatılmış, dudakları şişmiş, kıpkırmızı.
-Neredesin sen Deniz, biraz daha gelmesen Kütahya'ya dönüyordum.
-Tramvaya ters bindim, telefonum çekmedi, hiç bir mesajım gitmedi.
İlk gavatlığımı yapmıştım böylece, ulan bir özür dile değil mi, yok onu bile yapmamıştım.
Sıra ikincideydi, sen al kızı iki gezdir sonra oturt bir banka saatlerce orada dur.O an benim için çok anlamlıydı cidden.Bunu da sonradan öğrenecektim ki onun için bu benim gavatlığımdı,hiç memnun değildi.Akşam olmuş terminale Eylül'ü bildirmeye gidiyoruz.Eylül yurtta kalıyordu ve şu an kaçaktı.Terminalde yurttan bir kişiye yakalandı bu kişi ise eski sevgilisinin en yakın arkadaşı, sonradan çok başımız ağrıyacaktı.Nihayetinde Eylül yurda geç girdi ve ertesi gün annesi Eskişehir'e kaçtığını öğrendi.Belki de son konuşmamız da sırf bu yüzden bana: "Ben senin için ailemi karşıma aldım Deniz" dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Eylül'e Bir Sepya
Non-FictionEylül yağmurdur, berekettir derler bizim orada.Benim başıma ne geldiyse Eylül'den geldi.3 yıl boyunca verdiği mahsulü lanet bir Ocak ayı heba edip gitti.Sonra yağmur kaldı kalmasına ama terminalde çoktan tek başıma kalmıştım.Ben ona geç gitmişim doğ...
