Yalnız Sen

7. bölüm

Lütfen bölüm hakkında yorum yapın birde bölüm sonuna yazdığım şeyi mutlaka okuyun seviliyorsunuz ...

Beni getirdiği yer neredeyse harabeye dönmüş bir depoydu. getirdiği yeri görünce tüylerim diken diken oldu. Böyle bir yerin içine hayatta giremem nedeni ise atephobia fobimin olması. (atephobia harabe fobisidir. Kişi Harabe yerlerden aşırı derecede çok korkar. Benim sayamde genel kültürünüz arttı 😂)

Korkum yavaş yavaş kendini belli edip kalp ritmimi değisitirirken Aras Ürkütücü sesi ile bağırdı
" in arabadan!" boğazımdaki yumrunun gitmesi için bir kere daha yutkundum. Benim inmediğimi görünce arabanın kapısını açtı ve kolumdan sert bir şekilde tutup depoya doğru sürüklemeye başladı. Yağmurun bu kadar hızlı ve sert yağması korkumu daha fazla arttırıyordu. şimşek çakmasıyla irkildim. Korkudan ağzımı dahi açamayıp beni sürüklemesine izin verdim. zaten elimden başka bir şeyde gelmiyordu. zar zor ağzımı açıp konuşmaya başladım " l-lüt-fen ora-ya gir-mey-elim" kekelemem ile kendimi daha kötü hissettim. Dışarıdan ne kadar aciz ve korkak göründüğümü biliyordum ve bu durumdan nefret ediyorum. sıkarak morarttığı kolumu bırakıp beni içeriye doğru itti. denge mi sağlayamayıp yere düştüm.

"ne kadar da güçsüz bir kızsın, oto boka ağlamayı kes. buse'yi döverek kanıtladığın tek şey bir laf ile ne kadar çabuk kendini küçük düşürebildiğin gerçekten çok aptal ve güçsüz bir kızsın."

Benim hakkımda bu kadar ağır konuşması zoruma gitmişti. kendini ne sanıyordu?
Korkumdan dolayı aşırı hızlı atan kalbim ve zor bir şekilde nefes almamı umursamamaya çalışarak göz yaşlarımı sildim ne olursa olsun onun karşısında güçsüz bir kız gibi durmayacaktım. hızla ayağa kalktım.
" Ben güçsüz değilim anladınmı! Beni zorla buraya getirip, benim hakkımda bu şekilde saçmalamana izin vereceğimimi sanıyorsun? Asıl güçsüz olan sensin şu haline bak sen tam bir piçsin!! o sürtük kızda, sende umrumda değilsiniz!! Anladınmı beni!!" Diye bağırdım. tekrar şimşek çakınca irkildim.
Alayla sırıtıp " bunları küçük bir şimşekten bile korkan kızmı söylüyor?"dedi. Depo şeklindeki harabenin tavanı olmadığı için ikimizde fazlasıyla ıslanmıştık.
Islak saçlarımın yüzüme yapışmasını umursamayarak yüzüne yumruk attım. tabi hayvan gibi  olduğu için benim attığım yumruk sadece kafasının sola doğru dönmesine sebep olmuştu. Yağmur, fobim, sinir ve bir adet aras ile kendimi daha kötü hissettim. artık bacaklarım bedenimi taşımakta güçlük çekiyordu.
  " Sen sen tam bir-" sözümü bitiremeden artık bacaklarım beni taşıyamadı. tam yere düşecekken belimden  tuttu. bu durumdan nefret ediyordum, ona sinirlendikten sonra yine onun kollarında olmak kendimi zavallı gibi hissetmeme sebep oluyordu. göz kapaklarım ile verdiğim savaşa daha fazla dayanamadım ve gözlerim kapandı.

Burnuma gelen iğrenç koku ile yine hastanede olduğumu anlamam uzun sürmedi. bir kaç denemeden sonra gözlerimi zorlanarak açtım. tam o sırada içeriye doktor girdi. Konuşmasına izin vermeden aklımdaki soruyu sordum.
" beni buraya kim getirdi?" Başım aşırı derecede çok ağrıdığı için son olayları hatırlamakta biraz zorlanıyordum.
" sizi buraya Aras bey getirdi."
O pisliğin ismini duyunca içimde saf bir nefret beliriverdi ve onun kucağında bayılışım aklıma geldi ahh gerçekten dediği gibi zavallı bir kızım. " küçük hanım herhangi bir şikayetiniz varmı?"
Doktorun sorusuyla düşüncelerimden ayrıldım.
"Başım fena halde ağrıyor" diye cevap verdim. " bayıldığınız için baş ağrınız normal yazdığım ağrı kesiciyi alırsanız daha iyi olursunuz geçmiş olsun" diyip odadan çıktı. kolumdaki serumu çıkarıp yavaşça ayağa kalktım.

telefonumu çıkarıp gelen mesajlara baktım. Mert'den 12 arama 5 mesaj, Ayça'dan ise 25 arama 15 tane mesaj vardı. mesajları okumadan direk Ayça'yı aradım konuşmasına izin vermeden ben konuştum.
"Ayça yorgunum lafı uzatmıyıcam yorgunluktan  bayıldım eve gelince konuşuruz" diyip telefonu yüzüne kapattım. hala Aras köpeğine sinirli olduğum için fazla konuşmamayı tercih etmiştim.