chapter 3

55 1 0
                                    

after 5 years

Naging isa ko sa pinaka indemand na Architect sa bansa.

"ang dami naan kailangan tapusin"

[kulog] umuulan

napatingin ako sa bintana.It's been 5 years.......umiiyak ako sa isang lalaki na sabi ko sana hindi ko na lang nakilala pero ngayon I realized na I must be thanking him for those happy memories na binigay nya,sa mga panahong naging masaya ko noong mga panahong masaya kami and for all those pains na naranasan ko dahil sa kanya  na nagtulak sa akin para magpursige. Nag-aral akong mabuti at binuhos ko lahat ng oras at panahon ko para malimutan lang yung sakit na dinulot nya. Thanks to him I succeed.

"maam remind ko lang po yung appointment nyo kay Mr.Reyes"

"ok I'm coming"

lumabas na ko ng office

"Mrs.Reyes let's go?"

"mommy look its a rainbow out there"-sabi ng anak ko sabay turo sa napakalaking window doon sa office

napangiti ako sa nakita ko tama nga si bhest theres always a rainbow after the rain.

Its hard to move on pero see kinaya ko at kaya nyo rin.

Sana Di Na Lang Kita NakilalaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon