--- A/N: Hi guys, hope you'll like this story. Thank you!---
"Please don't do this" I pleaded
Without expression in his face, he said " I don't love you anymore"
Hearing those words...
Broke my aching heart
" why? Please... Please. Don't" as my tears' continuously falling.
I can't feel my legs anymore. Alam ko na tutumba na ko anytime. HINDI KO NA KAYA!
" I'm sorry" he said without looking at me and...
Left.
Me? There, standing alone. Parang ayaw parin mag sink-in sa utak ko ang mga nangyayari. Ayoko ng ganito. Wag naman oh.
I endeavored to follow him but the next thing I know, he is gone, for real.
Wala na, wala na siya. We're done. Umalis siya. Pati siya... Iniwan ako,
Parang ayaw paring tumigil ng luha ko sa pag patak, kasabay ng pagbugso ng malakas na ulan. Buti pa ang taas dinadamayan ako. Naiintindihan ako.
Wala na akong magawa kung hindi mapaupo nalang sa bench na kung saan kami madalas tuma-tambay. Sa upuan na kung saan binuo namin ang halos lahat ng aming masasayang memories.
Ang sakit sakit! Sobra ko siyang minahal, bakit ganito ang ginanti niya sakin? Wala ba akong halaga sa kanya? Bakit? Nakahanap na ba siya ng iba? Ano, pinagpalit na niya ako? Naguguluhan ako. Please naman.
' I don't love you anymore'
' I don't love you anymore'
' I don't love you anymore'
' I don't love you anymore'
' I don't love you anymore'
' I don't love you anymore'
' I don't love you anymore'
Kahit na anong pigil ang ginagawa ko, paulit-ulit ko paring naririnig ang mga masasakit na salitang binitawan niya kanina.
Pwede ba, tama na! Sobrang sakit na! Sobra na akong nasasaktan!
Halos hindi na ako makahinga because of my sobbing. Hindi ko na kaya itong nararamdaman ko. Sobra na. Ito na ang huling beses na may mananakit sakin ng ganito, dahil hindi ko na hahayaang maulit pa ito.
Ayoko na.
