PELİNSU RUHLU KIZ

*Kayıp*

Merhaba arkadaslar. Bu benim en özenerek yazdigim hikaye denilebilir.
Eger voteleriniz olursa yb her gun uzun uzun gelebilir diyorum.
İyi okumalar..
Rasih o kadar saniyede nasıl ortadan kayboldu bilmiyorum ama iyi becerdi kaybolmayı.
-Ne oldu Pelin , yüzün bembeyaz olmuş.
-B-bir şey olmadı. Iı ben odama gitsem iyi olacak.

Hızlı adımlarla odama koştum.
Üstüme beyaz papatyalı kısa bir elbise giydim.

Gözüme eyeliner sürdükten sonra birazda rümel sürdüm.
Sıra dudaklarıma gelmişti. Dudağımada  hafifçe pembe ruj sürerek açık kahverengi saçlarını serbest bıraktım. Biraz saçımı taradıktan sonra odamın kapısını açtım.

Ayağıma ayakkabıları geçirdim. Çantamı omzuma takıp çıkacakken Rasih merdivenlerden artistce indi.

'Oo prenses beni unuttun mu?' diyerek yanağımdan makas aldı.

Yüzümü hafif buruşturarak kafamı iki yana salladım.

Rasih'in 'Sen böyle güzel giyiniyorsun da erkeklerin sana bakınca benim dovmemi mi istiyorsun' demesini beklerken
'İğrenç olmuş makyajın.'diyerek ayakkabısını giydi.
'Yaaa.' diyerek somurttum.
'Bil istedim yani böylede bir şeye benzememişsin.' diyerek merdivenlerden inmeye başladı.

Ya Allahın kulu sen 7. kardan yürüyerek inmeyi nasıl beceriyorsun.

'Asansör varken neden merdiven?' diyerek ona anlamsızca baktım.

'Çünkü kilomu korkuyorum senin gibi şişko degilim.' diyince bir duraksadım. Elim otomatiken karnıma kaydı.

Kaşlarımı çatıp 'öküzsün öküz.' diyerek bağırdım.
Ona inat bende merdivenden inmeye çalıştım.

Beşinci katta merdivene oturup çantamdaki suyu içtim.

Sonunda aşağı inebilmiştim.  Öküz Rasih beni beklemeden hemen gitmiş. Ne beklenirdi zaten.
Tam yürüyecekken arkamdan birinin 'böö..' demesi ile çığlığı bastım.

Ben bağırmaya devam ederken biri eliyle ağzımı kapatıp 'Benim ben Rasih.' diyerek kahkaha attı.

Elimi yumruk yapıp göğsüne vuruyordum. O hayla gülmeye devam ediyordu.

'İntikamım feci olacak.' diyerek ondan uzaklaştım. Bilmediğim yollardan okulu bulmaya çalışıyordum.

Sonunda kaybolmayı becermiştim.
'Oh afferim bana bi bu eksikti zaten tam oldu.' diye kendimle konuşmaya başladım.

Hava gittikçe kararıyordu. Ben nereye gittiğimi bilmiyordum. Yürümeye devam ettim. Fark etmeden ormana girmiştim.

Hava iyice kararmıştı. Nereye gittiğimi bilmiyordum. Yorulduğumu fark edip bir ağacın dibine oturdum.

Aslında karanlıktan korkmazdım ama bu saatten sonra korkmaya karat verdim.

Kurt sesleri kulağını çınlatıyordu.
Gece burda kalamazdım. Biri gelmeliydi. Beni burdan almalıydı.

#RASİH'İN AĞZINDAN

Okula gittiğimde Pelin ortalıklarda yoktu. Azda olsa merak etmiştim. Acaba ne oldu bu kıza cidden korkmaya başladım. Okul çıkışı onu bekledim. Ama gelmedi. Hemen sınıfına gidip sınıf defterine baktım. Pelin yok yazılmıştı. İşte şimdi delirdim.
Hızla sınıftan çıktım.
Eve girince hemen Pelin'in odasına baktım. Burda da yoktu. Nerde bu kız nerde.
Annem anlamış olacak ki 'Rasih , oğlum bir şey mi oldu?'  dedi. Bir of çekip 'anne Pelin ortada yok.' dedim. Annem kaşlarını çatarak Pelin'in babasını yani üvey babamı aradı.
Bende evden çıkıp merdivenlerden inmeye başladım. Annemin 'Rasih oğlum nereye?' diyerek arkamdan bağırmasına 'Pelin anne , onu bulmaya gidiyorum.' diyerek dahada hızlandım.