Chaymae zucht en laat haar potlood uit haar handen vallen. Ze blaast haar geblondeerde krullend haar uit haar gezicht. "Kon het maar". Kon het maar? "Waarom denken we alleen maar aan het kunnen maar niet doen?" Terwijl Chaymae verder in die gedachte zinkt wordt ze onderbroken door haar mentor "Oke, de tijd is om, iedereen goed gedaan. Omdat we een blokuur hebben beginnen we direct met de opdracht. Het is de bedoeling dat je het gedicht oftewel proloog wat je heb geschreven "het begin" van je verhaal wordt. Je komt als je je naam hoort naar voren en leest het voor, je krijgt voor je gedicht/proloog én hoe je het voordraagt een cijfer. Doe je best!" Chaymae draait met haar groenbruine ogen en zo kijkt ze opeens naar het raam. "Bruh, altijd komt zei met haar zinloze opdrachten, een boek schrijven? Ulgh ik haat haar echt". Jurre wordt naar voor geroepen en begint met deze diepe woorden:
"DIEP VAN BINNEN
Gedachtes die me hart verslinden
Diep van binnen verlang ik naar jou,
omdat ik toch nogsteeds van jou hou,
en omdat jij de enige bent en was die ik wou.
Diep van binnen blijven hopen,
dat jij ooit weer in mijn leven terug zal komen,
diep van binnen voel ik de pijn,
omdat ik niet bij die gene van wie ik hou kan zijn.
Diep van binnen laat ik een traan,
omdat ik jou toch ooit moet laten gaan.
Diep van binnen heb jij een plekje in mijn hart gekregen
een plek dat ik nooit aan iemand anders zal afstaan zodat je toch altijd in mijn hart blijft bestaan.
Diep van binnen zit ik nog met een ding
wat voelde je voor dat je bij mij wegging."
Chaymae schrikt door het applaus van de klas. Ze beseft even dat ze in de klas is en begint mee te klappen. Ze zonk weg in die laatste woorden "diep van binnen zit ik nog met een ding, wat ik voelde voor jou toen ik wegging". Chaymae barst ik tranen uit en de hele klas kijkt haar verbaast aan. "Uhm, Chaymae gaat het?" vroeg de docent. Chaymae veegt haar tranen weg en knikt. Voordat de docent nog wat wilt zeggen gaat de bel. Chaymae bergt haar etui en schrift op en loopt als een speer naar buiten. Ze wilt echt niet dat haar mentor weer vragen gaat stellen.
Ze loopt naar de ingang van de metrostation, zoekt naar een vrij poortje en checkt-in. Ze gaat met de lift naar boven want ze heeft geen zin om helemaal naar de roltrap te lopen. Toevallig komt de metro direct en stapt ze in. Ze gaat zitten op een lege stoel. Bij elke halte komen en gaan mensen, ze bekijkt de mensen van top tot teen. De deur van de metro gaat open en er komt een klein meisje van ongeveer een jaar of 8 met haar moeder tegenover haar zitten. Ze ziet hoe de moeder met haar dochter speelt. Die liefde, wauw. Terwijl ze kijkt hoe het meisje en de vrouw met elkaar bezig zijn denkt ze aan haar moeder die een jaar geleden overleden is. Ze denkt terug aan de mooie herinneringen die ze met haar moeder had. Die dag dat ze samen naar de stad gingen, die dag toen ze een meidenavond hadden alleen voor ons 2. Terwijl Chaymae voor de zoveelste keer wegzinkt in haar gedachten wordt ze wakker geschud door haar vader. Haar vader die elke avond dronken thuiskomt, die geur. Walgelijk. Gelukkig stopt de metro bij de halte waar ze uit moet stappen en is ze bevrijd van die gedachte. Ze stapt uit, checkt-uit en loopt naar huis.
-------------------------------------------------------Okee het verhaal moet nog opbouwen enzo dus bij de 10 stemmen ga ik verder! En Chaymae is eigenlijk heel hard geworden omdat der moeder is overleden, maar dat komt later wel💘.
STEM EN REAGEER💘!
