Gömleğimin yakasını düzelttim ve saçlarımı bir kez daha kontrol ederek aynadaki bana baktım. Sadece iyi görünmeye çalışacaktım. İnsanlara gülümseyerek "iyiyim" diyecektim. Hafiften tebessüm etmeye çalışsamda yapamadım. Kapı tıklanınca derin bir nefes aldım.İçeri giren emre ve candı. Emre ve can benim kardeşim gibiydi. Birlikte büyümüştük. En kötü anımda bile ikisinde yanımda olmuşlardı. Emre sakin ve akıllıydı. Yeri geldiğinde güler yeri geldiğinde ağlardık. Ama can onun tam tersi. Onunla sürekli gülerdik. Ağlasam bile beni saçmalıklarıyla güldürürdü. Tabi içi ne kadar tam tersi olsa da . İki ebebeyninide küçükken kaybetmek onun için zor olmuştur. Hepimizin de ebeveynleri yok sayılırdı gerçi. Benim annem, babam öldükten sonra oruspu olup çıkmıştı daha sonra bir üvey babayla evlenip hayatımızı mahvetti. Kardeşim eda , can ve emreyle gerçek bir aile olduk. Eda annem babam dışında tek kanımdan insan. Annem ona bakmadığı için onu da yanımıza alarak bi evde yaşamaya başladık. Bugün okula başlayacaktık ve ben buna hazır değildim. Edada içeri çekinerek girdi. Gözlerime bakarak destek olmak istercesine gülümsedi ve boynuma sarıldı. Ben de ellerimi ona dolayarak sarıldım. Saçlarını okşadım ve alnına bir öpücük kondurdum."Okulun ilk gününe hazır mısın?" Derin bir nefes aldı . kafasını olumsuz olarak sallayarak "bilmiyorum Alp." dedi. Aramızda 1 yaş vardı. Ben 1 sene okulda kaldığım için aynı sınıfa gidecektik. Candan ağlama sesi gelince hepimiz ona baktık. Bu çocuk salak. Çok ciddiyim. Perdeyi mendil gibi kullanarak gözünü siliyordu. Hönkürerek ağlıyor gibi yapması hepimizin yüzünü güldürmüştü. Emrede gülerek el çırptı " hadi yürüyün okula geç kalacağız" Emre başkanın sözüyle hepimiz çantaları alıp dışarı çıktık. En son ben çıktığım için kapıyı ben kilitledim.
####
Okulun önüne geldiğimizde arabayı boş bulduğum bir yere parkettim. Arabadan indiğimizde bütün dikkatleri üstümüze çekmiştik. Emre mütevazılığını koruyarak etrafa bakmadan yürümeye devam etti. Cansa kızlara saçma sapan hareketler yapıyor,göz kırpıyordu. Ne yalan söyleyeyim yakışıklı piç. Müdürün yanına çıktığımızda kapıyı çaldık ve içeri girdik. Müdürün yanında bir kız daha vardı. Arkası dönük olmasına rağmen duruşu ve zarifliğiyle ben burdayım diyordu. Gülümseyerek bize döndüğünde bi anlık cennete düştüğümü sandım. Güzelliğiyle beni mest etmişti."Değil mi Alp?" Düşüncelerimi dağıtarak bana bakan emreye döndüm ve kaşlarımı anlamayarak kaldırdım. Emre kafasıyla müdürü işaret ettiğinde. Anlamasamda kafa salladım. Müdürde gülümseyerek sarışın kızı işaret ederek " bu Gökçe. Okul başkanı. Aynı sınıftasınız. Gökçe size sınıfınızı gösterir. " demek ki adı gökçeymiş. O önde biz arkada sınıfa doğru yürüdük. Emre kolunu dürttü ve picce sırıtarak." gözlerini kızdan alamadın bir türlü "dedi " sadece bi kere baktım o kadar."Sanki kopya çekmişim ve öğretmenime yakalanmışım gibi bahane uyduruyordum.
"Bakıyor musun? Kızı yedin bakışlarınla. Belki aşık olmuşsundur?" Bir anda o an aklıma geldi ve içim ürperdi. Ben bir daha aşık olamazdım. Olmamalıydım.Ellerimi sıktım.Burnumdan soluyarak dişlerimin arasından tısladım." Sınırlarımı zorlama emre . Biliyorsun o olaydan sonra kimseye aşık olmayacağıma yemin ettim." derin bir nefes aldı ve anlayışla kafasını salladı.
Bu hikâyenin ilk bölümüydü. Henüz acemi olduğdan dolayi hataların olabilir kusura bakmayın.:)
