Runaway

Proloog- Taylor's POV

Ik stap voor de laatste keer de drempel over het klaslokaal in. Een paar mensen zitten al op de stoelen, inclusief de poederkop genaamd Elisa. Ze kijkt me arrogant aan terwijl ze op haar kauwgompje kauwt.

Ik zucht diep en ga op mijn vaste plaatsje achter haar zitten en zoals ik al had verwacht draait ze zich naar mij om. "Blij dat je eindelijk van school af gaat bitch?" vraagt ze terwijl ze een gemeen lachje op zet. Altijd noemt ze me een bitch. Geen idee waarom. Wat heb ik haar ooit misdaan? Door haar, en haar roedeltje, ben ik mezelf gaan snijden. Elke dag van elke week. Het was altijd hetzelfde liedje. Op school schold ze me uit en de rest van de school deed er niets tegen. Sommige leraren hadden het door, maar durfden ze tegen Elisa in te gaan? Nee, puur en alleen omdat ze weten dat ze de dochter van het schoolhoofd is.

Ik negeer haar, waardoor zij met haar ogen rolt. Niet veel later zit de hele klas keurig op hun stoel te wachten op onze mentor. Ze staat op en houdt haar woordje. Zo te merken heeft ze er lang over gedaan om het voor te bereiden, want het lijkt net een opgenomen audiobandje die je al 10 keer hebt gehoord. Als ze eindelijk klaar is roept ze iedereen 1 voor 1 naar voren om hun rapport op te halen. Ik ben als 1 van de laatsten. "Taylor," roept ze door de klas heen, er zitten nog maar 3 mensen waarvan ik er een ben en we zitten alle drie in een andere rij, eigenlijk is schreeuwen dus niet nodig... Ik sta op en loop snel naar haar bureau toe. "Gefeliciteerd meid," ze overhandigt me het rapport. Ik glimlach tevreden als ik naar de cijfer kijk. Wat ben ik blij dat ik geslaagd ben en niet nog een jaar op deze klote school hoef te zitten! Ik ben toegelaten in Amerika op de universiteit om journalistiek en fotografie te gaan studeren, een droom die uitkomt. In Amerika kan ik opnieuw beginnen!

Na een korte dag, die voor mij uren leek te duren, sta ik eindelijk op het vliegveld met mijn vliegticket in mijn hand. Mijn ouders staan met trotse gezichten voor me. Mam snuit af en toe haar neus en pap moet moeite doen om zijn tranen tegen te houden. Ik ga ze echt ongelofelijk erg missen en zij mij. Ik geef ze nog een laatste knuffel voor ik richting de douane stap. Amerika, hier kom ik! Moeiteloos kom ik door de douane, wat ook voor de eerste keer is. Normaal word ik altijd gecontroleerd. Echt altijd. Volgens mij heb ik iets metaals ingeslikt, want dat stomme ding piept altijd. Behalve vandaag voor de verandering.

Nog een uur voor het vliegtuig gaat en wat kan je dan het beste doen op een vliegveld? Juist, naar de starbucks. Ik bestel mijn koffie en bedankt de man. Ik draai me om en bots tegen een lange, gespierde jongen aan, de koffie vliegt in de lucht en valt over me heen. Als in een film. En natuurlijk moet ik in die film dan weer de hoofdpersonage zijn.

" Sorry," zeg ik snel, voordat hij iets kan zeggen. Ik kijk omhoog, recht in 2 helderblauwe ogen. Voor me staat een jongen met warrig zwart haar en blauwe ogen. Zijn shirt is een beetje nat door mijn koffie en laat daar een stuk van zijn sixpack zien. In 3 woorden: Hij is hot.

Ik bloos als ik merk dat ik staar. Ik kijk weg.Hij kucht. Ik kijk weer naar hem. Hij houdt een beker koffie voor me. "Voor het verspillen van je koffie, ik koop zelf wel een nieuwe," zegt hij. Zei hij dat nou serieus? 'Ik koop zelf wel een nieuwe'? Nog nooit heeft iemand me iets gratis aangeboden en nu krijg ik gewoon een koffie van iemand... Dat is een raar gevoel.Ik glimlach ongemakkelijk en duw zijn hand weg. "Het was mijn fout. Ik had beter op moeten letten toen ik me omdraaide," hij kijkt me geamuseerd aan. Heb ik iets van hem aan of zo? "Precies, jij draaide je om, ik had je kunnen zien staan," hij duwt de koffie in mijn hand en loopt langs me heen. Ik blijf verbaasd achter.