Medya = Hayal AY
Şimdi ne diye geldi ki bu yanıma. Nefret ediyorum kızım senden. Tipe baksana ya sen Berkaya hiç yakışıyor musun? Hiç düşünmedin mi? Ya da aynaya hiç bakmadın mı? O sinir bozucu tipiyle başlıyacak vızırdamaya, hadi bakalım sonumuz hayır olsun.
-Şitt kızım sana diyorum neden yarım saattir benim Berkayıma bakıyosun?
Aman Allahım o sesde ne(!) Yarab kendi halime şükrediyorum. Berkay sen nasıl dayanıyorsun bu kızın sesine? Kulakların hasar görmüyor mu senin?
-Hiç sadece dalmışım.
Ne bunu mu diyebildin sadece. İnanmıyorum sana Hayal, o senin yıllardır sevdiğin platonik aşkın.
Ciddi olamazsın iç sesim. Tamam hak veriyorum sana.
-Çek o gözlerini benim sevgilimden. Ve bizede bir daha baktığını görmeyeyim.
Berkaya baktığımda bize bakmış salak salak sırıtıyordu. Tabi onunda işine geliyodu. Kızlar onun için kavga etsin oda keyif alsın. Aptal şey ben seni nasıl sevdim anlam veremiyorum bazen ama gönül işte...
Hayır yani insan bi gelir alır gider sevdiği kızı demi? Saçmaladım.
Off tamam Berkay kimi sever ki. Kendimi kandırmayım daha fazla. Ama tabiki bu kıza karşı ezik olmayacaktım.
-Tamam be sanki hiç sevgili görmedik size kadar! Ne kadar da çok ciyakladın.
-Aa terbiyesiz şey. Hem bakıyosun hemde benden yüzlü çıkıyosun.
Deyip arkasını döndü bana. Sonra söylenerek Berkayın yanına oturdu. Berkay da ona sarılarak konuşmaya başladı. Ve bunu benim gözüme sokarak yapıyodu.
Hayır bu kadar acı çektirmek zorunda mısın be adam. Ben seni bu kadar güzel severken. Ben seni içimde yaşıyorum adam. Kimseye söylemeden. Seni anlatmıyorum ki içimdeki bize nazar değmesin güzel adam. Ben seni böyle istiyorum. Ama bu acıyı bana yaşatma sevdiğim. Ben sensizken, sensizliğin yarasını deşme daha fazla.
××××××
2 Saat Sonra
Kulaklıklarımı takmış eve doğru yürüyordum. Saat 19:23 ü gösteriyordu. Annemlerin gelmesine az kalmıştı. Hafta sonları bile çalışıyorlardı. Bu ne iş sevecenliği anlamış değilim. Birazcık da kızınıza ilgi gösterebilirsiniz ebeveynlerim. Birden anneme olan özlemim geldi aklıma ve müziklerimden 'Annem' şarkısını açtım. Yavaş adımlarla eve vardığımda ağladığımı fark ettim.
Şimdi bu ağlamamın nedeni annem için miydi, yoksa Berkay için miydi? Bu aralar kafama çok şey takıyordum. Ve artık kafamdaki sorulara da cevap vermem gerekiyordu.
Eve girdiğimde ilk olarak odama geçtim ve üstümü değiştirdim. Ayıcıklı pijamalarımı giydim. Terasa çıkıp babamın benim için yaptığı salıncağa bindim. Bu aralar okumaya pek vakit bulamadığım kitabımı okumaya koyuldum.
Aşağıdan kapının çalmasıyla yerimde sıçradım. Telefonuma baktığımda saat 10 'a geliyordu. Hava çoktan kararmıştı ve bunun farkına bile varamamıştım. Kapının ısrarla çalmasıyla korkmaya başladım. Telefonumuda yanıma alarak aşşağıya indim. Kapının deliğinden baktığımda annemlerin geldiğini gördüm. Kapıyı açtım. Ve annemin yine beni azarlamasıyla başladım akşama.
- Masal yarım saattir kapıda dikiliyoruz. Nerdesin sen?
- Annecim bu saate kadar haber vermedin. Ne yapayım kapıyı çat diye açayım mı?
