"ေကာင္းတယ္။ လုပ္ၾကည့္မယ္"
ႏွစ္ေယာက္သား ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းထိကပ္ထားလိုက္ၾကတယ္။
"Ahh! ေကာင္းရယ္"
"ခ်ိဳခ်ိဳေလး"
"ဟီးးး ခ်ိဳမွာေပ့ါ။ နာခုနက သၾကားလံုးစားထားဒါကိုး"
"ထပ္လုပ္က်္ိမား?"
"အင္း!"
ဒီတခါေတာ့ ထိကပ္ထားရံုပင္မဟုတ္ေတာ့...
"ျပြတ္ ျပြတ္"
ကေလးပီပီ ႏႈတ္ခမ္းသားအခ်င္းခ်င္း lollipopစုပ္သလိုစုပ္လိုက္ၾကတယ္။
"ဟ့ဲ ဟ့ဲ ဒါကဘာေတြလုပ္ေနၾကတာတုန္း"
Taoအသံၾကားမွ ႏွစ္ေယာက္လံုးကမန္းကတမ္း ကိုယ္ခ်င္းခြာလိုက္ၾကတယ္...
"ဟီးးးး တားတို႔စုပ္က်ိနာ"
"ဘာစုပ္တာတုန္း"
"ပါးစပ္စုပ္လံုး"
"အမ္!!"
"ဟုရယ္......Hannie ပါးစပ္ကစုပ္လို႔ေကာင္းရယ္....စုပ္လံုးအတိုင္းပဲ"
"ဟီးဟီး"
"တယ္! ဒီကေလးေတြ မဟုတ္ကဟုတ္က... Sehun...သြား စာသြားလုပ္ေတာ့"
"ဟြတ္ Omma"
Sehun ဖင္ေလးလႈပ္တုပ္လႈပ္တုပ္နဲ႔
ကပ်ာကယာအေပၚေျပးတက္သြားတယ္။
Luhanကေတာ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔က်န္ခ့ဲတုန္း......
"Luhanေလး"
"Nae!"
"သားလဲ အိမ္ျပန္ေတာ့ေလ...စာမလုပ္ဘူးလား?"
ဒီကေလးက မႏွင္ရင္ျပန္မ့ဲပံုမေပၚ...
"ဟြတ္! ဒါစို တားျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္"
"ေအးေအး"
"တာ့တာ Auntyေလး"
"ေအး တာ့တာ"
#######
ရက္ လ ႏွစ္ေတြ ေျပာင္းခ့ဲျပီ......
ခုဆို ႏွစ္ေယာက္လံုး ေဆးေက်ာင္းသားေတြလဲျဖစ္ေနၾကျပီေပါ့......
ဝါသနာမပါၾကေပမ့ဲ မိဘေတြဆႏၵအရ ေဆးဘက္ဆိုင္ရာပဲယူခ့ဲရတယ္ေလ...
ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္အတူတူ
ဘယ္သြားသြားအတူတူ
ဘာလုပ္လုပ္အတူတူျဖင့္ ငယ္ငယ္ကတည္းကခုခ်ိန္ထိ
အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္လာၾကတယ္ေလ
"Yahh! Sehun ငါ့ေစာင့္ဦး"
"မေစာင့္ဘူး....ျပိဳင္နင္းမယ္ 1 2 3"
"Yahhh!!!"
မိဘေတြျပည့္စံုေသာ္ျငားလည္း ဟိတ္ဟန္မရွိၾက...
စက္ဘီး ျပိဳင္ဘီးမ်ားျဖင့္သာ ေက်ာင္းတက္ၾကသည္။
အခုလဲ ေက်ာင္းသြားရင္းလမ္းမွာ စက္ဘီးျပိဳင္နင္းၾကတယ္ေလ...
"Oh Sehun!! ျဖည္းျဖည္းနင္းဟ...ငါလ်ွာထြက္ေနျပီ"
"blah blah blah! ငါ့ကိုမွီေအာင္ 10ႏွစ္ေလာက္ျကိုးစားလိုက္ဦး"
"Borrr!! ရတယ္။ ငါႏိုင္ေအာင္လုပ္ျပမယ္"
Luhanတစ္ေယာက္ ျကိုးစားပမ္းစား စက္ဘီးနင္းတယ္။နင္းတယ္။ နင္းတယ္...
သူ႕စက္ဘီးေရွ႕ကေနေခြးတစ္ေကာင္အျဖတ္...
"ကြ်ီ"
"ဟာာ!!Luhan!"
"ဟင္!"
"ဒုန္းးး!"
"အားး ေသပါျပီ"
ေခြးကိုေရွာင္ရင္း အရွိန္မထိန္းႏိုင္သျဖင့္ လမ္းေဘးေျမာင္းထဲျပဳတ္က်ျခင္း......
"အီးးးးးး"
"ခြီးးးး သမင္တစ္ေကာင္ ေျမာင္းထဲျပဳတ္က်တယ္ေဟ့...ဟားဟား"
"Yahh! အစုတ္ပလုတ္ေကာင္ မရီနဲ႕။အ့ဲတာနင့္ေၾကာင့္"
"Boyarr!! 'နင္' တ့ဲ......ခြီးးခြီးး"
Luhanေဒါသထြက္လာတိုင္း 'နင္' ဆိုတ့ဲစကားပါစျမဲ...Samnamja ဟုေျကြးေၾကာ္ေနသူက ဒီလိုသံုးႏႈန္းမိတာ Luhanကိုယ့္ကိုယ္ကိုအေတာ္ရွက္ပါသည္။
"ငါေနာ္!!! ေဒါသထြက္လာျပီ"
"ခြိခြိ"
"လဒေကာင္!! ရီပဲရီေနေတာ့မွာလား?? ငါ့ကိုလာထူေပးဦး။ ထလုိ႔မရေတာ့ဘူး။ ဖင္ေညွာင့္ရိုးေအာင့္သြားျပီ"
"ေအးပါကြာ...ဟီးဟီး"
Sehunထူေပးျပီးတာနဲ႕ ႏွစ္ေယာက္လံုးေက်ာင္းမသြားျဖစ္ေတာ့......
အိမ္ကိုပဲျပန္လာလိုက္ၾကတယ္...
တစ္လမ္းလံုး Luhan...Sehunက္ုိစကားမေျပာ...
Sehunသိလိုက္တယ္...
Luhanစိတ္ဆိုးသြားျပီဆိုတာ...
ဒါမ့ဲ...ဒီေန႕ေတာ့မေခ်ာ့ေသးဘူး။
ေနပေလ့ေစ...
အေၾကာင္းရင္းက တစ္ကိုယ္လံုးရြံမ်ားေပတူးေနေသာ သမင္တစ္ေကာင္ စက္ဘီးတြန္းကာ ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႕ျဖင့္သြားေနပံုက အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသလို
ရီစရာေကာင္းေနလို႔ပါ......
Sehunတစ္ေယာက္အေသခြီေနရတ့ဲအတြက္ မေခ်ာ့အားေသးဘူးေလ......
အာ့ေၾကာင့္ပါ...XD
TBC
by: ExoECJiyeon
