Geçmişin İzleri

Bölüm 1

-''Sana hayır diyorum Sema. Oraya geri dönmeyeceğim. Git başımdan!''

-''Yüzleş artık. Kalk şu yataktan!'' yorganı daha çok yüzüme çektim.

-''İSTEMİYORUM!'' Sema yorganı üstümden çekip yere attı.

-''İsteklerinle ilgilenmiyorum. Daha ne kadar kaçacaksın?''

-''ben.. ben.. kaçmıyorum!'' diyerek yatakta oturur pozisyona geldim.

-''Kaçmıyorsun öylemi? Peki niye hala direniyorsun.. KORKAK?'' yastığı alıp Sema'ya fırlattım.

-''Hemen çık şu odadan!'' Sema zafer kazanmışçasına gülüp odamdan çıktı.

Peki şimdi konu ne miydi? 5 sene önce kaçarak geldiğim İstanbul'a, ailemin yanına zorla geri döndürülüyordum. Yanlış anlaşılmasın ailemle hiçbir problemim yok fakat.. kimseye anlatamadığım şeyler yaşamıştım orada. Bana acı çektiren, şehrimden, ailemden uzaklaştıran. Zoraki bir gülümsemeyle aynada kendime baktım. 5 sene öncesine göre şimdi daha da zayıflamıştı bedenim. Fakat ruhum değil 5 sene 50 sene geçmiş gibi çökmüş ve tecrübelenmişti.

Düşüncelerimden ayrılıp hazırlandıktan sonra aşağıya indim. Sema masaya oturmuş kahvaltıya başlamıştı bile. Ona kızamıyordum, beni göndermek istiyordu çünkü ailemi özlediğimin ve kaçmamam gerektiğimin farkındaydı. Ama ne yazık ki neden buraya geldiğimi anlatmış olsaydım daha farklı olacaktı belki de.

Masaya oturup kahvaltı etmeye başladım. Yavaş yavaş dönünce olacakları tartmaya başlamıştım bile. Yapabilir miydim? Derin bir nefes aldım.

-''Sema?''

-''Efendim kuzu?''

-''Tamam kabul geri döneceğim.'' Belli etmesem de dönmekten deli gibi korkuyordum. Bunu Sema da fark etmiş olacak ki.

-''Bak kuzum, bunu senin iyiliğin için istiyorum. Çok mutlu oldum çünkü artık her gece ağlamalarını fark edip te susacak kadar salak değilim. Yüzleşmezsen hayatın boyunca peşini bırakmayacak yaşadıkların.''

Kendince haklıydı. Daha önce dediğim gibi yaşadıklarımı anlatabilmiş olsaydım, şuan bana ısrar etmeyeceğine de emindim. Yüzleşmeyle kapanacak bir konu değildi bu. Geçip gitmeyecek, hep kalacaktı bedenimde, ruhumda ve zihnimde. Hafifçe gülümsedim ve kafamı onaylar şekilde salladım.

Kahvaltım bittikten sonra odama çıktım. Yatağınaltından valizimi çıkardım ve eşyalarımı doldurmaya başladım. Buraya,Antalya'ya gelirken hiçbir eşya getirmemiştim yanıma. Beş kuruş param da yoktu.Hem okuyup hem de çalıştım. Bu evi ve her bir eşyayı tek tek kendim aldım.Hafifçe gülümsedim. Burayı kesinlikle özleyecektim.