His Blue Eyes

Oke, oke, weer een nieuw verhaal x)

ik heb 2 doelen op het moment.

1 = Angels Fall First afmaken

2 = een verhaal over Fearies schrijven.

 Ik weet niet zeker of ik de titel ga houden, en ik sta open voor suggesties over een andere titel  ;D

Het liedje is Within Temptation - Shot in The Dark. Komt vaak op de radio, dus je kent hem misschien wel !

Veel leesplezier !

En remember, ik wil graag commentaar hierover! Please :]

_____________________________________________________________________________

Deel 1

That fairy kind of writing which depends only upon the force of imagination

Faeries, come take me out of this dull world,

For I would ride with you upon the wind,

Run on the top of the dishevelled tide,

And dance upon the mountains like a flame.

~William Butler Yeats, "The Land of Heart's Desire," 1894

Dit is mijn verhaal. En een beetje het verhaal van anderen.

Mijn verhaal begint vlak na mijn geboorte, anders dan dat van anderen. Hun verhaal begint op het moment dat hun moeder zwanger raakt, en zij een eitje zijn in de vruchtbaarheid van hun moeders buik. Pas vier maanden na de bevruchting krijgen ze een ziel. Op dat moment zijn ze er. Dan begint hun verhaal.

Ik was er niet. Ik had geen ziel gekregen na vier maanden. Ik was een dood klompje vlees.

Op alle echo’s en scans had men geconstateerd dat ik een gezonde levende baby was, desondanks ben ik doodgeboren. Nee, ik zeg het verkeerd. Ik kon niet dood zijn als ik nooit levend geweest was om mee te beginnen.

Mijn moeder was thuis bevallen van een prachtige donkerharige baby. Een baby met de bleke huid van een dode. Een baby zonder hartslag, welke dus ook geen adem haalde.

Mijn beide ouders waren streng gelovig, en magie en elfen ging er bij hun niet in. Ze waren ervan overtuigd dat ze hun leven zonder zonden leefden, en waren totaal verbijsterd toen hun langverwachte kind dood geboren werd.

Op dat moment was God wel het laatste waar ze in geloofden.

Hun kindje, hun kleine meisje, had niet eens de kans gehad om het licht van de zon te zien, niet eens de kans gehad om die warmte op haar huid te voelen.

Op dat moment werd er op de achterdeur geklopt. Een zacht, schuchter, maar aanhoudend geklop.

Mijn vader voelde, ondanks zijn verlies, toch dat hij wel moest opendoen. Toen hij naar de achterdeur liep, welke uitkwam op het bos achter ons huis, en de deur opendeed, zag hij een kleine jongen staan.

Op het eerste gezicht leek hij zo onschuldig als de sneeuwvlokjes die uit de lucht begonnen te dwarrelen, met zijn grote ijsblauweogen, en zijn wangen rood van de kou.

Maar uiterlijk kon bedriegen. Zijn halflange haren waren namelijk zo wit als sneeuw, en zijn oren waren puntig als die van een kat, en krulden zelfs een beetje om aan de bovenkant.

‘Ik wil het meisje zien’. Hoewel zijn stem kinderlijk was, klonk er een enorm gezag doorheen, waardoor mijn vader niet meer kon doen dan hem binnenlaten. Hij liep – hij scheen de weg te weten in het huis - rechtstreeks naar mijn moeder toe, die huilend mijn lichaam in haar armen hield.

Voor mijn moeder bleef hij staan, en bekeek mij nieuwsgierig. Mijn moeder keek geschrokken.

‘jij...’ fluisterde ze, angst doorklonk in haar stem.

‘Ik kan haar tot leven wekken, maar als ik dat doe, dan moeten jullie mij 1 ding beloven’ het was moeilijk om te twijfelen aan zijn woorden, en zowel mijn vader als mijn moeder had door dat hij niet erg menselijk was.

Hij stak zijn hand uit en legde die op de zwarte krullen op mijn hoofd. Waar zijn vingertoppen mijn haar raakten, werd het wit. Sneeuwwit.

‘Ik beloof alles, zolang je mijn kind maar gezond en wel maakt’. De jongen nam mij in zijn kleine armen, en kuste me op mijn voorhoofd. Mijn haar werd compleet wit, zoals dat van hem.

Mijn borst ging op en neer toen ik diep ademhaalde, en toen ik mijn ogen opendeed waren ze ijsblauw. Mijn moeder fluisterde een gebed op de achtergrond.

Ik leefde.

Maar dit herinnerde ik me nog het beste.

Hoe ik opkeek en de ogen van mijn redder ontmoette, hij zijn roze lippen de woorden vormden die ik me nog steeds herinner als was het de dag van gister.

‘Je bent van mij’.

Mijn naam is Lorién, en ik ben een Faerie.