20 Days || Vmin

ㅣ11ㅣ

  Arkadaşlarınla eğelenirken başına bir şey geleceğinden korktum.

Yarına önemli bir sınavım var ama senin güvenliğin,
benim sınavımdan daha önemli.

Tahminimde de yanılmadım.

Sana az daha araba çarpıyordu.

Arkanda olmasaydım, şuan ne halde olurdun bilmiyorum.

Etraf karanlıktı, arabayı görmemiştim.

Son anda seni geri çektiğimde, dengeni sağlayamadın ve üzerime yığıldın.

Kapüşonumu yüzümü göstermeyecek şekilde çekmiştim.

Havda karanlıktı, etrafta bulunan ışık birkaç metre ötede duran cılız bir ışıktı.

"İyi misin? Bir şey olmadı değil mi?"

Kendimi durduramamış ve ağzımdan iki soruyu kaçırmıştım.

"Ahh, kolum."

Gözlerimi koluna çevirdiğimde sürtünmeden kaynaklı bir şekilde kanadığını ve ezildiğini gördüm.

Yerden kalkıp pantolonumu sirkeledim. Tekrar bileğimde hissettiğim ellerle durmak zorunda kaldım.

"Ayağa kalkmama yardım eder misin, lütfen?"

Bu sözlerine karşılık, elimden bir şey gelmedi.

Elinden tutup hızla yukarıya doğru çektiğimde yüzlerimiz yakındı.

Hemen geriye çekildim ve daha karanlık olan bir yere geçtim.

"Sen ilerle, ben seni evine kadar bırakacağım."

Yürümeyi denediğinde yere düştün. Ayağın burkulmuştu.

Derin bir nefes verdim ve seni tekrar yerden kaldırdım.

Arkamı dönüp diz çöktüğümde 'Ne yapıyorsun?' diye mırıldandığını duymuştum.

"Sırtıma bin ve sıkı tutun. Seni evine kadar taşıyacağım fakat bana yolu tarif etmek zorundasın."

Yalan söyledim.

Evinin yerini oldukça iyi biliyordum.

Sırtıma bindiğinde bacaklarından tuttum ve ayağa kalktım.

Çok ağır değildin ama hafif olduğunda söylenemezdi.

Kafanı boynuma yasladığında hemen nasıl tanımadığın birine bu kadar kolay güvenebildiğini düşündüm.

Belki seni kaçıracaktım?

"Tanımadığın insanlara çabuk güvenmemelisin."

Kafanı kaldırdın ve konuştun.

"Yani sana güvenmemeli miyim? Ah, bu arada sol taraftan gireceksin, evimin yolu orada."

"Bana güvenmemelisin."