Kristie' POV
Haaaayy kakapagod naman bukas maaga na naman klasi ko. Haaayyy.
Knock knock knock.
"Pasok." sino naman kaya to ang alam ko wala sila mommy nasa japan..
"Jane." Napalingon agad ako sa ate. Niyakap ko naman agad siya.
"Kailan pa kayo nakabalik si mommy nasan pasalubing ko ??" masaya kong tanong.
"Ako lang yung umuwi pina una nako ni mommy." nakayuko niyang sabi malungkot siya bakit naman.
"Anong problema mo?" seryoso kong tanong.
"Jane nakita ko siya--i mean sila ng bago niya." umiyak naman siya bigla.
Na.aawa ako sa kanya i know shes a very strong woman pero pagdating sa lentik niyang ex fiance mahina siya.
Flashback.
Nandito kami ngayon sa simbahan ikakasal na kasi yung ate ko. Kahit na labag sa loob ko pinilit ko paring maging masaya para sa kasal niya.
Completo na lahat ng guesses, brides maid and etc. Except sa family ng groom sabi nila sabay na lang daw silang dadating dito.
Ang kulang ay ang groom and bride hindi ko alam pero balit wala pa si Anthon..
30 minutes na lang at mag sisimula na yung seremonya..
Dumating na yung bridal car nandito na si ate wala parin si kuya Anthon. Nasan na ba siya.
Naghintay lang kami kasi ang sabi papunta na daw kahit usa sa pamilya nila walang dumating.
Ang pari nagrereklamo na kasi mahigit 45 minutos na kami dito wala parin si kuya nagsimula ng magsi alisan ang mga tao.
"Ate." Tawag ko sa kanya alam ko any minute by now iiyak yan.
"Hindi dadating yun baka na traffuc lang." Sabi niya. Pero alam ko na alam niya na di na talaga dadating si kuya.
"Anak di na dadating yun. Tayo na lang ang nandito pina punta ko sa reception para naman di sayang yung effort nila sa pagdalo dito." paliwanag ni mommy.
"Hindi naman kailangan ng maraming guess ang importante nandito kayo at ang pamilya ni Anthon." inis na sabi ni ate.
"Anak di nga siya sumipot. Kung gusto nilang matuloy eto nandito na sana sila kanina pa." Galit na din si mommy.
Sino bang matinong tao ang di magagalit si Anthon ang gusto nito yung magpakasal sila pero siya din pala ang aayaw. Pinatunayan lang niya na kahit sinong lalaki walang alam sa pagseseryoso.
"Umuwi na tayo." Sabi ng mom ko.
"No maghihintay ako." Ate.
"Uuwi na tayo." Tsaka niya hinila si ate papasok sa kotse.
..
Isang linggo. Isang buong linggo ang lumipas pero di nagpaparamdam si Anthon.
Ang ate ko palaging tulala minsan lang kumain. May lamat na ata ang pamilya namin. Lahat kami iniwan ng mahal namin.
..
Pauwi nako ngayon galing sa salon . May nakita akong isang lalaki na naka hood nakatingin sa bahay namin.
Anthon..
Anong ginagawa niya dito ? Okay na yung ate ko ngayon pa siya magpapakita. Nilapitan ko siya.
"Bakit?" Napalingon naman agad siya sakin gulat at guilt ang nababasa ko sa mukha niya.
"Bakit di ka sumipot? Bakit ?" Tanong ko.
"Hindi ko alam." Yun lang yung lang yung kaya niyang isagot.
"Di mo alam? Pero alam mo naman sigurong nasaktan mo siya di ba?" gusto ko siyang sumbatan sigawan kaya lang di ko kaya iwan ko ang gusto ko lang gawin ngayon ay ang pa alisin siya.
"Is she fine now?" tiningnan ko siya sa mata i can see guilt, pain and anger.
Bakit siya galit ang ate ko lang dapat magalit .
"Umalis ka na lang baka makita kapa ni ate. Okay na siya tanggap na niya ." naglakad nako palayo sa kanya.
Baka malas talaga kami pagdating sa pag ibig na yan..
End of flashback.
She's still in pain. Knowing na yung mahal niya may iba na.
Niyakap ko na lang siya hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko..
-----
Thanks hope you like it.
