Titriyor, üşüyordu. Ev buz gibiydi sanki beyni donmuştu ağızını bile açamıyordu. Bir yandan korkuyor bir yandanda titremekten yorulan ağızını tutmaya çalışıyordu. Kafasını biraz çevirdiğinde çaresiz olan ailesini görüyordu.
Şuan bir ev bile denilenemiyen bir yerdeydiler.
Çünkü burada yeniydiler. Bazı sebeplerden dolayı göç etmek zorundalardı ve İstanbul'u tercih etmişlerdi...Dar sokaklarda gezinip birkaç parça bir şey bulmaya çalışıyorlardı... Ama çok zordu . Elleri bile soğuktan tumazken nasıl gezinecekti? Nasıl ailesi ve kardeşleri için yemek getirecekti? Nasıl nasıl nasıl? Hayat bu kadar zor olmamalıydı... Bu kadar aciz , zalım ve en önemlisi zor .... Evet belki başkaları için hayat kolaydı ama onlar için tahmin edemeyeceğiniz kadar zor, üzücü,yıpratıcı,zalim...Hepsi yan yana gelince kocaman bir topluluk oluşturuyor adıda "acı çıkmazı." Bu çıkmaz okadar zor ki ......Nefes bile aldıramıyordun
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Önemsiz
RandomMinik ve hayata bakış açısı biraz farklı olan bu erkek çocuğunun saçı gibi aklı da karman çormandı.İstanbul'un dar sokaklarında kayıp olan bu çocuk ayaklarının üzerinde durmaya başlamış ve kendine ve başkalarına tehtid olarak bulduğu durumlara baş k...
