Ze koos voor eenzaamheid
Haar pad kende geen weg terug
Ze weigerde vooruit te kijken
Haar blik ging naar de lucht
Ze had niets meer nodig
Ze wou alleen vrij zijn
Zoals een vogel in de lucht
Die de wolken doorklieft in volle vlucht
Vluchten wou ze
Van de ketens rond haar lichaam
En vluchten zou ze
Want ze is gegaan
Op een warme lentedag
De zon scheen
Dat was de dag
Waarop ze van het toneel verdween
Misschien vind ze het oké
Misschien heeft ze spijt
Maar een ding weet ik zeker
Nu heeft ze alle vrijheid
Met haar vleugels gespreid
Maakte zij een eind
Aan deze strijd
Tegen afhankelijkheid
