The Promise

Nakakainis siya. Napakasama ng ugali nya. Napakahambog nya. Mahilig siya sa bar, parang naging bahay na nga nya yun eh. May bisyo, naninigarilyo at umiinom. Warfreak siya na lalaki. Wala siyang modo. Ungentleman. Hard-headed. Cruel. Brutal. Heartless.

Super duper ultra mega na nakakainis, nakakaembyerna, nakakakulo ng dugo, nakakahigh-blood at ang sakit nya sa puso.

Pero bakit kahit ganyan ang ugali nya marami paring nagkakagusto sa kanya?

At isa na ako dun.

***

Ohemgeeeeee~

Ambaho-baho dito. The smell of liquor and cigarette with the storng perfume of this people na nandito ay ang sakit sakit sa ilong. Ba't may mga taong ganito na patapon na ang buhay?

I scan the crowd. And there i found him. Sitting in the couch with a liqour in his hand at napapalibutan siya ng mga babae na puno ang mukha ng make-up.

I walk towards him. Nakipagsiksikan ako sa mga tao na nagsasayaw dun sa gitna. Parang matatapilok pa ako nito dahil sa dim ng lights at ang gulo gulo ng mga lasing dito na nagsasayaw.

"Hoy Jiyo. Ano ka ba araw-araw ka nalang nandito. Wala ka na ba talagang planong ayusin ang buhay mo ha?" Sigaw ko sa kanya. Parang araw-arawin na nya ang pagpunta dito sa Barcode.

"Who's this girl?"

"Are you his mother-cause obviously you can't be his girlfriend."

"Stop nagging at me. Just go home I don't need you here."

Nakakainis na talaga siya. Kung makapagsalita parang sino.

Kaya lumapit ako sa kanya at sinampal siya. Napa-'Oh' naman ang mga babaeng to sa paligid nya. Di ko na napigilan ang sarili ko at napaiyak na din ako.

"How dare you to talk to me like that." Sigaw ko sa kanya up to the bottom of my lungs. Iyak parin ako ng iyak.

Siguro dahil na rin sa kahihiyang na nadarama nya ay agad siyang tumayo at inihagis ang hawak-hawak nyang baso ng liqour sa sahig kung saan nabasag ito.

Agad nya akong hinila palabas. Ang sakit sakit na sa wrist. Patuloy pa rin ako sa pag-iyak, masakit na nga ang puso ko ang sakit na din ng wrist ko sa higpit ng pagkahawak nya.

Pagkalabas namin agad nya ako sinalubong ng mga cuss niya.

"SHT. DAMN. FVCK. THE HECK! Why the hell did you come here?"

"Bakit masama bang puntahan ka at ayaing pauwiin?"

"At sino ka naman sa tingin mo para pauwiin ako?" he said as he hiss.

"Fiance mo LANG naman ako." sabi ko na may awtoridad. Totoo naman ah, I'm his fiance.

He laugh sarcastically. And he pressed his lips against mine. He's kissing me torridly. I can't feel his love and passion on his kiss. Super forceful ng kiss nya. Di na to tama. So i pushed him so hard with all my strength.

"How dare to do that to me!" At sinampal ko na naman siya. Para na nyang binaboy ang pagkababae ko. Di pa nga ako nahahalikan buong buhay ko tapos sa kanya ganun-ganun na lang. Wala siyang hiya. Wala siyang puso.

"Why? I'm your fiance right? So i have the right to kiss you anytime I want."

Tama. Fiance ko siya. Arrange lang to lahat, kasi after namatay yung ex niya. Nalululong nalang siya sa mga bisyo, pag-iinom at pagbabar kaya naisipan ng parents nya na ipaarrange marriage nalang siya para tumino.

"Yeah right. But that doesnt mean na pwede mo ng gawin lahat saakin. Mahiya ka naman!"

"Why? Who forced me to this? My damn parents. Your parents. And you!" galit na gali niyang sabi.