İMGE

      1.

Nereye baktığını bilmeden yaşıyordu aslında.Beyninin etrafında dönen onca görüntü vardı.Birbirinden ayırmaya çalışıyordu hepsini.O kadar karışıktı ki,ne yapacağını bilmiyordu.Rüya ve gerçeği birbirine karıştırmaya başlamıştı.Oysa şu zamana kadar hiç rüya görmediğini sanıyordu.Gece sadece koca bir karanlığın içinde yaşıyordu,tabi 2 gün öncesine kadar.Okulda uyumayı genellikle severdi,özellikle tariih derslerinde.Ama çikolatalı pudingini yerken hiç uyuya kalmamıştı...

     O gece yine korkuyla uyanmıştı.Gözlerini açıp odasının tanıdık görüntüsüne baktı.Kalp atışlarının sesini duyuyordu,sanki göğsünü delip geçecek gibiydi.O araba...Emindi o kırmızı fort kendilerinindi.Neyse sadece bir rüyadı o,ara sıra gördüğü o korkunç ve saçma rüyalardandı sadece.Yani sanırım...

      Ertesi sabah babasını gördüğünde bir şeylerin yanlış gittiğini fark etmişti.Babasının dağınık saçları bir şeyleri ele veriyordu.Zaten onu çağırdığında da anlamıştı,demek yine yolcu.Babasının sürekli şehir değiştirmeleri gerektiğine dair konuşmasını her taşınmalarında tekrar tekrar dinliyordu.Koltukta karşı karşıya oturup,babasının suçluluk dolu sesini dinliyormuş gibi yapması gerekiyordu yine.Ve yine ve yine...Çünkü aynı cümleleri tekrarlayacaktı.Aynı gereklilikleri.Ama sadece bi cümle ilgisini çekti:''Yarın sabah arabayla yola çıkıyoruz.''