Asansörde kalmıştım. Gerçekten kötü bi duyguydu. Ve de asansör kalabalıktı . Kendimi farklı hissettim.
1. Saat
2.Saat
Gelen kimse yok...
Gözlerim kararmaya başladı. Müzikle kendimi iyi hissettirmeye çalıştıkça gözlerim karardı.
Karşımda o vardı. Hayal ettiğim kişi . Kendimce adını sormaya çalıştım "Adını söyler misin..." Hemen etrafıma baktım . Asansòr değildi burası çimlerin üzerinde bir yer. Ama nasıl oldu bu . Boşver dim onun mavi gözlerinde kendimi kaybettim. Hala soruma cevap vermemişti. Şaşırmış gibi baktı . "Bilmiyor musun?" Dedi . Adınını bilmiyodum. "Can bitanem" dedi . Garipseyen bakışlarla. Bana bitanem demişti. Şaşkınlıktan ne yapacağımı bilmiyodum. Etrafa mavi gözleriyle baktı Can. Yavaşca kalktım çimlerden. Can bana sarıldı. "Noluyo Duru " dedi. Duru evet benden bahsediyordu. Adımı nerden biliyordu ki. Karşıdan en yakın arkadaşım Lara geldi. 'Günaydın ' dedi gülümseyerek. Yavaş yavaş alışmıştım buna bu adama. Can'a..
Üçümüz birlikte Lara'nın evine gittik. Ama Lara'nın kendi evi yoktu ki. İçeri girdim. Oturdum. Yanıma Can oturdu. Ondan biraz uzaklaştım. Lara bana garipce baktı. "Sen ne yapıyorsun der gibi " Biraz konuştuk . Tabi konuştuk sayılırsa. Konuştular. Can beni eve bırakmak istedi. Hafifçe kafamı salladım. "Aa bu bizim şarkımız "dedi Can . Şarkı benim en sevdiģim şarkıydı . Canın yüzüne bakarak bişi demedim. Evime vardım. Sıkıca sarılmak istedi ben ise sadece el salladım. Evime girdim . Şaşkındım. Bu benim evim değildi. Odamı buldum. Yatağa yattım. Onu düşünüyordum . Hep onu. Kalktım. Aşağıya indim. Kahvaltı hazırdı. Can...
Garip olsada artık ona alıştım. Boynuna atladım. Teşekkür ettim. O da bana sarıldı. Samimice. Kahvaltıya oturduk. Yedik. "Seni bi yere götürücem hazırlan "dedi. Hazırladım. "Nereye "diye sordum. Cevap yok. Arabaya bindik .
