3Years Ago
Jade POV :
"Hoy! Florence! Andyan ka lang pala. Kanena pa kita hinahanap eh!" Tawag ni Ysabelle sa akin.
"Oh? Bakit? Anyari?" Bagot na pagkakasabi ko. Siya nga pala si Ysabelle Cruz. My bestfriend. Actually, 3 kaming mag bestfriend ang isa ay si jilianne Ong. Ewan ko kung saan banda yon nagtatago.
"Hoy! Kainis ka naman eh! Di ka naman nakikinig." Reklamo ni ysabelle.
"Ano nga 'yon?" Pang iinis ko dito.sabay ngiti.
"Eh, florence naman. Kanena pa ako ng dada ng dada dito tapos epapaulit mo pa sa akin?! Inis nitong sabi.
"Hahahaha! Look at your face! Para kang natatae dyan. Haha!"
Pagtawa ko sa kanya.
"Psshhhh.. eh, kasi ikaw eh. Kanena pa kita hinahanap kasi si Nigel naghahanap sa iyo." Sabi nito sabay upo sa tabi ko.
"Ahh.Ganun ba. Bakit daw? Anong kailangan niya?" Malungkot kong sabi sa kanya.
"Ewan. Di niya sinabi eh. Nag away ba kayo? Kasi kahit di niya pinapahalata sa mukha niya. Malungkot ito. Kita kasi sa mata." Tanong niya habang kumakain ng pop-corn.
Ano bang sasabihin ko dito. Na ayaw niyang makalat na buntis ako at siya ang ama. Tapos, di naman kami. At tutol ang mama nito sa akin. Hayy. Mahal na mahal ko siya pero di niya alam. Binigay ko ang sarili ko sa kanya dahil mahal ko siya kahit hindi ako ang mahal niya. Ang sakit. Ang sakit sakit. Sana di ko nalang yon ginawa. Nasira pa tuloy ang pagkakaibigan namin. Oo, kasalanan ko. Kasalanan kong di ko mapigilan ang puso ko na umibig sa kanya. At oo, alam ng mga magulang niya na buntis ako. Kasi aksidenting narinig ng papa niya ang pag uusap namin sa garden ng bahay nila. At ayaw ng papa niya na hindi ako panagutan dahil ang pangalan nito ang masisira. Kaso ang mama niya ayaw na ayaw sa akin dahil hindi daw ako kasing yaman nila.At hindi daw ako galing sa desenting pamilya. Dahil nga si mama lang ang nagpalaki sa akin tapos namatay pa sa sakit na cancer. At ang aking ama. Di ko na nakita. Iniwan kami nong bata pa ako. Siguro mas mabuting ipagtapat ko nalang sa mga bestfriends ko ito.
"Belle may sasabihin sana ako sayo." Pagsisimula ko.
"Ano i- " naputol ang sasabihin nito.
"Aray ano ba!" Galit kong sabi sa lapastangang humila sa akin.
"We're really need to talk. Let's fix things." Cold na pagkakasabi ni Nigel sa kanya.
"Ano pa ba ang dapat nating pag-usapan pa Nigel?" Pagpipigil kong sabi. Kung di ko pa mahal 'to. Sinuntok ko na ang mukha nito eh! Kaasar kasi. Akala mo gwapo. Gwapo naman talaga. Aissshh!
"Ang bata". Sabi ni Nigel
"Kung 'yon ang pinoproblema mo. 'Wag kang mag alala. Malapit ng matapos ang pasukan. At gagraduate na tayo. Pagkatapos n'on ay magpapakalayo na ako sa inyo. 'Wag kang mag alala. Dahil di kita pipilitin na panagutan ako. And in the first place, ako ang may kasalanan. Ako ang matino at ikaw ay lasing. Kasalanan ko kung bakit di ko napigilan ang sarili ko." Sabi ko sabay talikod sa kanya na nakayoko. Ayokong makita ang mukha niya dahil baka di ko na mapigilan itong mga pisting luha ko.
"Anong ibig mong sabihin florence?" Malumanay na pagkasabi nito.
"Papalakihin kong mag isa ang bata Nigel. Sige alis na ako. May aasikasuhin lang ako." Lalakad na sana ako ng hawakan niya ang kamay ko.
"Di mu na kailangan gawin 'yon. Papanagutan kita at nagkasundo na kami ni dad. Na matapos ang graduation ay magpapakasal tayo sa huwis. Sorry kung hindi sa simbahan. Alam mo naman kung bakit." Paumanhin nitong sabi.
Di ko alam kung sasaya ako o malulungkot sa sinabi niya. But my heart broke into pieces. It means, di niya ako papakasalan dahil mahal niya ako. Papakasalan niya ako dahil sa bata. Tangang puso. Ang bata nga lang naman ang kapit niya dito. Pero anong magagawa ko. Tanga na kung tanga. Mahal ko siya kahit nasa iba ang puso niya.
"Okey. 'Yon lang ba. Cge alis na ako." At inalis ang kamay niya sa kamay ko at lakad palayo sa kanya.
"Damn this heart!" At ngayon lang niya napagtanto na nasa likod building pala siya ng University. Umupo siya sa damuhan at doon umiyak.
"Oh" sabi ng lalaki na nagbigay ng panyo.
"Salamat." Pagtanggap niya sa panyo.
"Wag ka umiyak lalo na pagnakikita ko. Ayokong nakikita ng mga babaeng umiiyak." Irita nitong sabi sa kanya. Humihikbi pa din siya.
"Ano bang problema mo? Love life?" Pagtanong nito. Di rin ito chismoso ehh. Pero sige na ngalang. Di naman niya ito kilala and for sure di din ako nito kilala.
"Oo, tanga kasi".pag amin niya sa lalaki.
"Haayy.. pag ibig nga naman. Dami ng napaiyak ni kupido." Pagtawa nito sa kanya.
"At anong nakakatawa?!" Tinaasan niya ito ng kilay.
"Mukha mo. Ang pangit! Hahahaha!" Pang aasar nito. Aba. Feeling close talagang lalaking ito.
"Nanlait ang gwapo. Pangit mo din pagtumatawa." Asar din niya dito at nginitian.
"Ayan! Nag smile kana." Ngiti nito.
"Anyway, salamat." Sabi niya
"Walang anuman. 'Wag ka ng umiyak. Pangit ka kasi. Nakakasira sa view." Sabi ng lalaki. Nginitian nya nalang. Pagod na syang mag asaran dito. By the way i'm Mark" pagpapakilala sa kanya.
"Jade Florence. But you made me smile so you can call me Florence.'yon din kasi tinatawag ng mga friends ko." At inabot ko ang kamay niya for shake hands.
"No, i'll call you Jade. 'Cause it's more suits you." At hinalikan niya ang kamay ko.
Binawi ko ang kamay ko at hinampas ito.
"Ikaw talaga. Pero sige. Wala namang masama eh." Sabi niya. "Gutom na ako. Samahan mo naman ako." Sabi niya.
"Sige. Tara!"sabi din niya. Ewan niya, parang nawala ang dinaramdam niya kanena n'ong kasama niya ito.
*******
Follow me po. @Gurlako
Vote and comment :)
